Gezin uit Geesteren ontsnapt aan drama: ‘Dit was altijd al mijn grootste nachtmerrie’

Als ze vanochtend met eigen ogen de ravage ziet, dringt ernst van de situatie pas goed tot haar door. Vooral als de brandweer haar vertelt dat – wanneer zij niet in actie was gekomen – er zeker brand was uitgebroken. “Dan waren er dus vier doden geweest...”

Terwijl schoonouders Truus en Bennie al vroeg naar bed zijn gegaan en haar eigen kinderen – de eenjarige tweeling Sem en Cas – boven liggen te slapen, ligt Femke in bed. Partner Ruben ligt eveneens te slapen, maar zelf kijkt ze nog even naar de Dakar-rally. Tot ze vlak voor middernacht wordt opgeschrikt door een geluid. Als ze de tv zachter zet, beseft ze dat het de rookmelder is.

In veiligheid
“Ik heb meteen mijn vriend wakker gemaakt en zijn samen naar boven gestormd.” Daar staat het intussen vol rook. Samen met Ruben brengt Femke de kinderen in veiligheid. Truus en Bennie wonen in een ander gedeelte van de boerderij aan de Voorboersweg. Zij hebben geen rookmelders en hebben van alle commotie niets meegekregen. Terwijl hun hele bovenverdieping vol rook staat. Femke weet met haar geschreeuw haar schoonouders te alarmeren, waarna ze 112 belt.

Ontsnapt aan catastrofe
Pas de volgende dag wordt duidelijk aan welke catastrofe het gezin is ontsnapt. “De brand is ontstaan in de buurt van de kachel, maar de exacte oorzaak is nog onduidelijk”, zegt Femke, die vanochtend eerst met de tweeling naar de arts moest voor een check. Er bleek gelukkig niets aan de hand.

In het huis is de chaos compleet. Boven is alles zwartgeblakerd en de stank is niet te harden.

De brandweer vertelde dat – als ze niet had ingegrepen – er een uitslaande brand zou ontstaan. “Terwijl mijn schoonouders zeker zouden zijn gestikt. Vooral omdat een pvc-buis al grotendeels was weggesmolten, waardoor veel rook vrijkwam.”

“En dan te bedenken dat dit altijd mijn grootste nachtmerrie was. Toen we hier twee jaar geleden gingen wonen, gingen wij beneden slapen en de kinderen boven. Het was altijd mijn grote angst dat er ooit brand zou uitbreken en dat ik ze dan niet kon bereiken. En dan gebeurt dit dus...”

Huis vol rookmelders
Vandaag overdag komen de emoties pas echt los. “Als ik eraan denk wat er had kunnen gebeuren, schiet ik vol. Stel voor dat ik had geslapen en die rookmelder niet had gehoord: dan had dit heel anders kunnen aflopen. Gelukkig kunnen we het allemaal navertellen. Met dank aan de rookmelders. Mijn schoonouders hadden ze nog niet, maar die gaan nu ook hun hele huis ermee vol hangen.”