Zwolse huisarts: "Het gaat goed met Maarten van der Weijden, vanavond alweer op tv"

Als huisarts en onderzoeker bij het UMCG is Blanker het wel gewend om moeilijke beslissingen te nemen. Toch vond hij de beslissing om Van der Weijden niet verder te laten zwemmen helemaal niet moeilijk. "Er was op dat moment maar één keuze, één optie: stoppen", vertelt Blanker. "Maarten was misselijk en dat ging niet over. We gaan iemand niet brakend in het water laten zwemmen. Iemand van wie je ziet dat hij op z'n grens zit."

De uren voordat de beslissing viel ging het duidelijker slechter met Maarten van der Weijden in het Friese water. Vanaf een volgboot zag Marco Blanker het gebeuren. "Hij ging langzamer zwemmen en zei tegen mij: 'Marco ik heb het idee dat ik in slaap val tijdens het zwemmen'. Ik zei: 'Dan ga je nu weer het water uit voor een slaapmoment, een rustmoment'."

Van der Weijden had een bed op een van de volgboten en daar is hij op gaan liggen. "Terwijl hij sliep hoorde ik van de coaches dat hij tijdens het zwemmen ook had geklaagd over misselijkheid. De coaches zeiden ook dat het steeds moeilijker ging. Hij zwom langzamer, maakte kortere slagen. We wisten dat hij het echt heel pittig had. Dat hij aan de grens zat."

Nadat hij geslapen moest Maarten van der Weijden overgeven. "Toen hadden we twee keuzes. Of we stoppen of we dienen medicijnen toe tegen misselijkheid. Die moeten dan een goed effect hebben en dan kijken we hoe ver hij kon komen, of hij Dokkum kon halen. Als de medicijnen geen effect hadden, dan was dit de finish."

De zwemmer na een tablet in, maar moest na tien minuten opnieuw braken. "Dan weet je dat het medicijn ook uitgespuugd is", zegt Blankert. "Toen heb ik gezegd, dan is er nu nog maar één optie en dat betekent dat hier de finish is. Dat is inderdaad eerder dan de finish in Leeuwarden maar het is wel een finish. Ik zou het ook niet anders willen noemen."

Zelf is huisarts Marco Blanker nog niet helemaal bijgekomen van de poging van Van der Weijden. "Het hele evenement was nogal wat. Wat we hebben meegemaakt in en om het water, fantastisch. En dan de climax - want het blijft een climax - om uiteindelijk na 163 kilometer te zeggen: dit is de finish."

Inmiddels weet Blanker waar Maartens' misselijkheid vandaan kwam. "Door alle inspanning vroegen de spieren zo veel energie dat er minder energie naar de darmen ging. Die namen daardoor geen eten meer op. Het was algehele uitputting." Daags na zijn poging laat Maarten van der Weijden Blanker opnieuw verstelt staan. "Hij is alweer in de benen. Heeft vanavond een televisieoptreden. Hij voelt zich goed."