Rob uit Haaksbergen vertelt over angstige momenten op Intensive Care

Hij brak alles wat hij maar breken kon, inwendig was alles kapot. Een been moest worden geamputeerd. De artsen gaven hem slechts vijf procent overlevingskans. Omdat hij nog zo jong was, een goede conditie had en gezond leefde, overleefde hij het ongeluk. Alleen al in de eerste twee weken onderging Rob twintig operaties.

"Ik beleefde op de intensive care vaak angstige momenten. Ik wilde altijd iemand bij me hebben en drukte dan ook wel honderd keer per dag op de knop voor een verpleegkundige", zegt Rob. "Het moeilijkste vond ik dat ik mijn gevoelens niet kon uiten, omdat ik gewoonweg niet kon communiceren".

Deze ervaringen wil hij delen met ex-patiënten en medewerkers op het MST tijdens de jaarlijkse Intensive Care-Dag. "Maar ook dat je je doelen moet najagen door er helemaal voor te gaan."

Rob ging tijdens zijn revalidatie al snel aan de gang met het knutselen aan protheses. "Binnen een mum van tijd stond ik in de werkplaats van revalidatiecentrum Het Roessingh kapotte rolstoelen te repareren", zegt Rob.

Hij wordt uiteindelijk afgekeurd, maar wil zijn hand niet ophouden voor geld. Ondanks zijn beperkingen leert hij het vak van fietsenmaker. Eerst in loondienst, later begint hij zijn eigen zaak. Bovendien maakt hij een aangepaste fiets en prothese voor zichzelf zodat hij weer kan mountainbiken.

Zijn eigen fietsenwinkel is eind 2017 open gegaan. Daarmee komt een droom voor hem uit. De ervaringen die hij in zijn leven heeft opgedaan, gebruikt hij in de uitoefening van zijn vak. "Hier komen mensen die een fiets op maat willen hebben, helemaal aangepast aan hun wensen en lichaam. Met mijn ervaring bedenk ik overal een oplossing voor."

Rob is trots op zijn zaak, maar houdt het klein. Na alles wat hij heeft meegemaakt, staat hij bewust in het leven. "Ik leef niet om te werken, maar werk om te leven." Morgen doe ik de zaak dicht om mijn verhaal in het ziekenhuis te vertellen, omdat ik dat belangrijk vind", zegt Rob.

Lees meer:

Lees meer: