nieuws

Gekakel over het korhoen; geld of natuur?

Programmamaakster Jauke Boerdam haalt samen met boswachter Arend Spijker korhoenders op uit Zweden. Tijdens haar reis blogt ze over haar ervaringen.
Meer dan 80 jaar natuurkennis omringt mij in de stoere Staatsbosbeheerwagen, onderweg naar Zweden. Boswachter Arend Spijker weet nog dat hij als kind met zijn vader korhoenders in het veld zocht. Dan keken ze naar de bijzondere balts waarbij de hanen vreselijk stoer doen. Toen had een weiland nog bloemenvelden en waren kleine poelen met een paar bomen heel gewoon.
Insecten waren er in overvloed. Ieder kuiken dat opgroeide had genoeg te eten. De vader van Spijker was boer en voor kleine Arend begon de kennis over de natuur in hun eigen weiland. Want toen was het boerenlandschap nog een onderdeel van de natuur. Met veel biodiversiteit. Nu is het meer een industrie waar geproduceerd en verdiend moet worden.

Natuurkenners snappen het

Achterin de auto zit natuurjournalist Jan Bengevoord van de Tubantia. Hij heeft in 1985 als eerste de teruggang van het korhoen beschreven. Toen zijn er in de politiek al plannen gemaakt om het korhoen te beschermen. Hij heeft het dier op de voet gevolgd.
Ik ben de jongste van het stel. Ik leer veel van deze deskundige heren. Alle drie weten we dat het korhoen eigenlijk teveel media-aandacht krijgt, waardoor meningen ontstaan die de plank mis slaan. Discussies over geld, vragen over hoeveel het per korhoen kost. Maar het gaat niet alleen over geld of het korhoen. Het gaat over de Nederlandse natuur. Willen we die behouden of niet?
De pers en de natuurorganisaties die de natuur proberen te redden, hangen het op aan een dier. Een aaibaar icoon als de otter. Een baltsende fladderaar als het korhoen. Of een mini-dinosaurus als de kamsalamander. Maar al deze dieren zijn toch niet de reden waarom we de natuur opzoeken? Leuk als je ze even ziet, maar natuur is voor elk mens en dier toch noodzakelijk?
Zonder insecten overleven de kuikens van het korhoen niet. Maar op de lange termijn wij ook niet! In China worden appelbomen al met de hand bevrucht. Hier wordt dat hopelijk nog heel lang door insecten geregeld. Als we de natuur in stand houden.

Natuur is veranderd in industrie

Tijdens de rit van 1600 km naar het wildlife resort in Zweden leer ik van de heren dat ook hier alle natuur is aangelegd. Allemaal bosbouw. Al die kilometers dennen en berken zijn industrie. Je zou het 'slow-industrie' kunnen noemen want het duurt tachtig jaar voordat er geproduceerd wordt. Dan zijn de bomen groot genoeg om te oogsten. Maar toch geeft ook hier de mens voorrang aan de economie.
Er dreigen veel dieren in een rap tempo te verdwijnen door het toedoen van de mens. Decennia geleden waren er bijna geen ooievaars meer in Nederland. En nu zie je ze weer regelmatig vliegen. Dankzij hulp van de mens. Was die hulp niet geboden, dan hadden we de ooievaar alleen nog gekend van geboortekaartjes en plastic exemplaren tegen het raam geplakt.

Nederlandse korhoen nog niet uitgestorven

Volgens kenners is het korhoen een van de oudste boerenlandvogels van Nederland. De populatie was al jarenlang heel klein. Dankzij het bijzetten van het Zweedse dier, stroomt er toch nog Nederlands DNA door de huidige populatie. Daarom worden ze weer opgehaald. Net als vele andere dieren. Zodat ook die schakel in de Nederlandse natuur blijft bestaan. En hopelijk kan groeien. Anders wordt onze natuur maar saai, en veel belangrijker, niet zelfredzaam.
Daarom hier mijn economische tegenvraag: Hoeveel mankracht en arbeidsuren kost het om je appelbomen en moestuintjes te laten bevruchten?
Lees meer:

Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie? Tip de redactie via WhatsApp of via de mail.