Het park van Hib Anninga is zijn leven

Steen daagt hem uit, en het liefst werkt Chris met graniet. Een harder steensoort krijg je niet. Hij kiest vaak grote brokken graniet en het weerbarstiger basalt juist omdat het zo hard is. ‘Juist omdat het eeuwigheidswaarde heeft en ik het zo mooi vind in de openbare ruimte’. Waarbij Chris weer zijn sporen achterlaat in de stenen. Zo plaatste hij pas geleden elf basaltblokken in, zoals hij zelf zo mooi zegt, ‘zijn achtertuin’. Landgoed  en beeldentuin Anningahof.

Dat park heeft in ruim anderhalf jaar een heel bijzondere metamorfose doorgemaakt en is prachtig uit de strijd gekomen. De metamorfose was noodzakelijk omdat een deel van de juist volwassen beeldentuin onder de rook van Zwolle verplicht moest wijken voor de ontwikkeling van bedrijventerrein Hessenpoort. Nu is het nieuwe gedeelte van Anningahof ingericht, met veel nieuwe beelden en hedendaagse kunst. En het is hem opnieuw gelukt: Hib Anninga heeft weer een imposante verzameling beelden weten te plaatsen. Daarnaast is Hib trots op het werk van een kleine groep oude meesters en het feit dat hij altijd ruimte maakt voor jong talent. Dieke Venema is een van hen. Zij volgde tot 2012 de hogeschool voor kunsten Artez in Zwolle en zit bepaald niet stil. Haar sculpturen duiken overal op, in de tuin van Kasteel het Nijenhuis van de Fundatie, en met hulp van het Mondriaanfonds weet ze steeds bijzondere werkplekken te bemachtigen…

Hib Anninga wil net als Chris Peterson iets achterlaten. Je kunt je afvragen of hij niet meer een natuur- dan kunstman is. Het park is zijn leven. Hib prijst zelf vooral alle mensen die hem helpen en de inzet van de kunstenaars. Alles werd gepoetst en gestreken voor de opening…