FRATSEN

U kent ze wel: vier companen uit Deep’n (Diepenheim), met Andre Manuel als leadzanger en gitarist. Roeland op de toetsen, Frits op de basgitaar en Adri op drums. Manuel is eerst en vooral muzikant en liedjesschrijver, zei hij me eens. Het theater en zijn vorm van cabaret is zijn andere liefde. Hij heeft zich er inmiddels bij neergelegd dat’ie niet kan zingen, zegt hij zelf, maar hij moet. Dat eerste ben ik niet met hem eens.

Ik hou van de rauwe soms slepende wijze waarop Andre zingt. Niets klinkt bedacht of gemaakt, sterker nog het klinkt altijd of het zojuist bedacht is. Dat is niet zo hoor, ik zag tijdens de repetities voor het release-concert in Metropool, dat ze donders goed weten waar ze mee bezig zijn. ‘We zien altijd wel hoe het gaat,’ zegt drummer Adri  ‘t is altied ‘n betken chaos’. ‘Maar’ legt Roeland uit, ‘juist doordat we weten wat we doen, kunnen we de muziek en tekst wat meer ‘los’ laten’ om zo het moment te pakken. Daardoor is ieder optreden weer spannend en uniek. Ik vind dat mooi. Ik voel dat als ik sta te kijken. 

Ik hou nu eenmaal van tekst, ben een teksten-mens, ook als het gaat om liedjes. Ik lees ze, zing ze mee en wordt erdoor geraakt. Neem ‘het laatste liedje’ .. het is een liedje waarvan je weet dat het niet de laatste keer is dat’ie gedraaid gaat worden. Of ‘Zola’, waarin Andre een deel van zijn wezen blootlegt. Alsof je er zelf bij was. Of ‘Gottegot’, dat hij samen met Typhoon zingt. Over liefde, bestaan, vrouwen, familie en de Dood. Over dronken worden, de kleinste geluksmomentjes en het grote gedoe van leven. Over zijn wie je bent. 

Het ‘mooie’ aan dit album met mooie liedjes is dat er veel gasten bij betrokken zijn. Roos Rebergen in ‘Pornofilmmuziek’, Joost Buis op trombone. En Dries Bijlsma van Typhoon is er bij elk live-optreden bij. Een muzikale duizendpoot, zeggen ze zelf. ‘Die voor Typhoon deed wat Pieter Bouwman voor Hans Teeuwen deed. Of Yoko Ono voor de Beatles.’ 

Al deze liedjes lagen eindeloos te wachten, ze werden anderhalf jaar geleden opgenomen. Zodat ieder de tijd had om zich op promotie te storten. Alleen is dat er niet van gekomen, ze zijn het ‘vergeten’. Het ligt gewoon niet in hun aard. Eigenlijk heeft dit album dat ook niet nodig. Ga naar een optreden. Inmiddels hebben ze Hengelo, Amsterdam, Utrecht, Groningen, Nijmegen, Terschelling en Diepenheim aangedaan, hoewel het niet altijd eenvoudig is uit te vinden waar ze binnenkort een feestje bouwen. Onvoorspelbaar als altijd. Het liefst strooide ik op deze plekken allerlei stukken tekst uit de liedjes. Maar dat kan natuurlijk niet. Dat is aan FRATSEN. 

Wat ik wel kan, is u meenemen naar repetitiebeelden en een stukje van de ziel van FRATSEN: aanstaande zondag in OverUIT de Kunst.

Inga Tjapkes