Burn-out

Wat ik wel een goede zaak vind is dat je stil staat bij wat je doet. Gewoon even stil staan en je zelf in de spiegel aankijken en je oprecht afvragen of dat wat je doet er toe doet. Of je tevreden bent met je leven, met je relatie met wie je bent en hoe je met anderen omgaat.

Ik las laatst een stuk over hoeveel mensen burn out zijn. 1 op de 7 werkende Nederlanders heeft last van burn out klachten. Dat is echt heel veel. Kort door de bocht zou je kunnen stellen dat we blijkbaar allemaal dingen doen die ons te veel energie kosten en te weinig opleveren. En dan heb ik het natuurlijk niet over die mensen die de meest vreselijke dingen meemaken in korte tijd, dat is weer een verhaal apart. Ook daar kan je op een bepaalde manier mee omgaan maar daar heb ik het nu niet over.

Ik spreek veel voor grote groepen onder andere in de zorgsector. En laatst was ik moderater en dagvoorzitter bij een congres in de GGZ, de geestelijke gezondheidszorg. Ik vroeg daar hoeveel van de aanwezigen met plezier naar hun werk gaat. Ik zag meer dan de helft letterlijk wegduiken in de stoel. Met een ‘O jee als ze het maar niet aan mij vraagt-blik’ in hun gezicht. Ik vond het opvallend en het zette me aan het denken. Hoe geldt dat voor u thuis?

Doen we nog wel dat waarvoor we hier op aarde zijn? Hebben we het lef om met iets te stoppen als we het niet meer trekken of gaan we door totdat we er bij neervallen? Met name dat laatst zie ik veel om mij heen gebeuren. Jonge ambitieuze mensen die maar door gaan en doorgaan en ten slotte door hun hoeven zakken. Onder het motto: maar de hypotheek moet toch betaald worden? Ik kan niet anders… Mijn stelling iedereen kan anders als je maar echt wilt!

Tijdens een bijeenkomst van het vergeten kind in Amsterdam was ik uitgenodigd. Allemaal bekende moeders bij elkaar. En daar sprak ik een hele goede zangeres, model en presentatrice, we komen elkaar altijd op dit soort gelegenheden tegen en kunnen het goed met elkaar vinden. 

Hoe dan ook wij stonden daar met elkaar op te staan voor het vergeten kind. Zij vertelde heel openhartig dat ze het na de geboorte van haar kleintje domweg niet meer trok. De wereld vraagt zoveel van een jonge moeder. Toen ze al kolvend in een regiewagen stond voordat ze op moest knapte er iets bij haar. Ze gaf aan dat ze het domweg niet meer trok.

‘Moeder zijn die altijd klaar staat, carrière maken, mooi zijn en blijven, fit zijn, een groot sociaal netwerk onderhouden enzovoorts’. Al die ballen moeten in de lucht worden gehouden. En dan hebben we ook nog de druk van de social media immers al dit soort momenten worden veelvuldig gedeeld op allerlei social media zodat je aan de hele goegemeenschap kan laten zien dat jóu dit allemaal wél lukt!

Zo knap dat ze gezegd heeft er mee te stoppen en zich te focussen op 1 ding, in dit geval haar kindje en thuis. Het voelde voor haar als een mislukking terwijl iedereen in dat kringetje om haar heen haar bewonderde voor haar power een streep te trekken. Zo'n reactie had ze niet verwacht. Ze was zichtbaar opgelucht dat ook dat geaccepteerd werd. Gek toch eigenlijk vind u niet?

Heel veel mensen, vaak jonge mensen, durven die streep niet te trekken. Of omdat ze bang zijn dat ze aan de zijkant van de maatschappij komen te staan. Of omdat ze bang zijn zich bepaalde levensstandaarden niet meer te kunnen veroorloven. Vaak heeft het met ‘angst’ te maken. En we weten met elkaar dat angst de allerslechtste raadgever is.

Als je het mij vraag is de beste raadgever je intuïtie. Zo stelt ook Spinoza, een heel wijs man. Ik ben dol op Spinoza maar dat terzijde. Luisteren naar je hart en intuïtie legt je geen windeieren. Wel moet je er een hoop lef voor hebben. Je moet je niet te veel aanpassen aan wat men van jou verwacht of wat men van je hoopt te zien.

Het gaat er om dat je heel dicht bij jezelf komt en blijft. En dan is er geen blauwdruk die voor iedereen geldt. Nee, elk mens zit anders in elkaar. Want ik hoor u nu hardop denken dat het vroeger toch beter was. De vrouw bleef thuis en de man aan het werk. Ik geloof ook daar niet in.

We moeten ons losrukken uit dit soort dogmatische systemen en de durf hebben ons eigen pad te volgen. Daar waar ons hart ligt. En als het je niet meer aanstaat het lef hebben de deur dicht te gooien en het vertrouwen te hebben dat er tien deuren open gaan. Ik spreek uit ervaring. Het werkt echt! Als je maar vertrouwen hebt en het echt gelooft; of eigenlijk het zeker weet!

Ik zou zeggen tegen iedereen die ‘vast’ zit, ga dit experiment aan! Ik wil geen ‘waarom’s’ horen nu. Heb jij het lef jezelf eens goed aan te kijken in die spiegel?

Enne een gelukkig, gezond en grandioos geweldig 2018 toegewenst met elkaar!  Ik wens u veel spiegels en lef toe!

Fijne zondag!