Maandag 4 juli: een serieuze proef

Oorspronkelijk was het mijn bedoeling de Springendalroute te doen. Die had ik in het eerste jaar ook als voorbereiding een keertje gelopen. Vorige week ben ik eens op zoek gegaan waar ik bij mijn huis in de buurt kon ''instappen''. Ik wist nog van toen dat het niet zo gek ver van huis kon zijn. Maar waar ik ook zocht…..geen bordje te vinden. En dus heb ik mijn geliefde echtgenote gevraagd om aan de hand van fietsknooppunten iets in elkaar te zetten. Dat werd dus een route die ongeveer in de buurt van de Springendalroute liep.

Ik trok om 06.00 uur de voordeur achter me dicht in de stellige veronderstelling dat ik nu toch wel eens een keer wat reeën zou zien. Niet dus. Ik heb wel weer een hoop slapende honden wakker gemaakt. Het was zelfs zo dat ergens in de buurt van Rossum een Benner Sennen zich hevig opwond over dat naderend onheil met een rugzak. Zijn vrouwtje kwam op blote voeten achter hem aan om hem naar binnen te halen. Hij (of zij, dat is me niet duidelijk geworden) blafte de hele omgeving wakker. En het was nog geen zeven uur.

De route bracht me in Ootmarsum en ik schampte ook nog Vasse. Tot ik ineens het bordje Oud-Ootmarsum zag staan. Toen herinnerde ik me ineens dat collega Monique Sleiderink ooit eens had gezegd dat ik op de koffie moest komen als ik haar woonplaats op een oefenroute had liggen. En na een telefoontje zat ik vijf minuten later dus aan de koffie met boterkoek. Haar huis lag bijna aan de te volgen weg, dus dat was geen probleem. Na een kwartiertje vertrok ik weer richting Tilligte. Uiteraard heb ik een gesprekje met Monique opgenomen en zijn er wat foto's gemaakt.

Na allerlei omzwervingen door een over het algemeen prachtige omgeving belandde ik in Beuningen. Ik had met mijn drankvoorraad (water en ice-tea) rekening gehouden met de aanwezigheid van het plaatselijke café, maar dat bleek dus gesloten. Helaas. Gelukkig was er een heel eind verder een rustpunt waar ik een bidonnetje water kon tappen. Frustrerend was wel dat ik bij Beuningen de provinciale weg tussen Oldenzaal en Denekamp overstak in de wetenschap dat ik dus vlak bij huis was. Linksaf een paar kilometer verder was immers mijn huis. Maar de meneer of mevrouw die de knooppunten heeft bedacht vond de kortste weg niet de meest voor de hand liggende en ik werd dus nog heel wat kilometers het bus ingestuurd voordat ik bij het finishknooppunt was. Onderweg werd ik nog gebeld door Marcel Spijkerman voor mijn wekelijkse bijdrage aan Goeiemiddag Overijssel. Uiteraard is ook dat gesprekje bijgevoegd.

Het gaat er om spannen nu. Nog één keer ga ik uitgebreid de benen strekken. Dat wordt hoogstwaarschijnlijk zondag. Ik kijk dat nog even na. Reacties kunt u natuurlijk nog altijd achterlaten of u kunt me mailen via jaaplooptdevierdaagse@rtvoost.nl.