Korbach: aanvaller tot het laatste moment

Als op één coach de typering kleurrijk van toepassing was, dan was het wel op Korbach. Hij ging altijd zijn eigen weg. Zijn teams speelden ,,georganiseerd boerenkoolvoetbal'', op alle vragen gaf hij een rechtstreeks antwoord. Bovendien was hij altijd aanspreekbaar, in voor- en tegenspoed.

Niet iedereen stelde dat op prijs. Misschien wel door de weigering zich aan te passen aan de gebruikelijke regels, dan wel het feit dat hij op zijn tijd van een slokje hield, kwam Korbach nooit bij een topclub terecht. ,,Ik ben er niet ver vanaf geweest'', zei hij in zijn nadagen. Hij leek er geen groot punt van te maken. Korbach bleef altijd zich zelf, dat vond hij belangrijker.

Met Wageningen, PEC Zwolle, Volendam, FC Twente en Heerenveen promoveerde hij naar de eredivisie. Gevraagd naar de verklaring van het succes deed hij nooit ingewikkeld. ,,Zorg gewoon dat je een keer vaker scoort dan de tegenstander.'' Korbach stuurde zijn spelers naar voren. Niemand maakte hem wijs dat met een defensief concept meer resultaat was te behalen.

Korbach was van Duitse komaf. Hij werd in juli 1945 geboren in Diez an der Lahn. In 1968 debuteerde hij als assistent-trainer bij Elinkwijk. Zijn laatste klus was Harkemase Boys, in 2007. Hij werd op non-actief gesteld. Bij de profs werkte hij voor het laatst in 2003 bij Sparta. Op doktersadvies vertrok hij al na twee dagen.

De laatste klussen waren niet typerend voor zijn loopbaan. Korbach was een man die doorgaans recht overeind bleef staan. Onaangepast, heette het boek dat over hem werd geschreven. Korbach was een gedreven vakman die alles opzij zette voor de sport.

Opgeven deed hij nooit. Nadat de dokter hem mededeelde dat hij niet lang meer had te leven bleef hij strijdbaar. ,,Magere Hein zit in mijn binnenzak. Ik sta kort voor tijd met 2-0 achter. Toch is het niet onmogelijk in blessuretijd een hattrick te maken. Dat hebben er meer gedaan.''

Geheel tegen zijn gewoonte in hield hij geen woord. Korbach verloor de strijd tegen kanker.