nieuws
Hoe de stoere Sonna Krom, kunstschilder met een Rood Hart, verhalen tot leven brengt
Dit Spunckportret gaat niet alléén over dat megagrote schutterstuk Rood Hart dat Sonna nu maakt als eerbetoon aan de fans van FC Twente. Het gaat ook over de ruim twintig tekeningen die ze maakte voor het boek en de documentaire over Ds. Overduin die het 'geweten van stad Enschede' bleek én de beschilderde voetgangerstunnel bij de beroemde uitspanning van Frans op den Bult langs de A1 bij Deurningen.
Een tunnel vol verhalen langs de A1
Die voetgangerstunnel, ten eerste, is een fenomeen geworden. Het is een gang vol verhalen: links de provincies en eilanden van Nederland, afhankelijk van welke kant je ‘m benadert, en de andere kant van de tunnel vertegenwoordigt Europa.
Helemaal in de geest van de truckers die er pauzeren en de wegen van dit continent berijden. De A1 heeft dan ook een prominente plek op de hele wand van enkele tientallen meters lang. “Op ooghoogte”, zegt Sonna. "Soms prominent op de voorgrond, soms niet, maar altijd aanwezig in het landschap.”
Deze aflevering van SPUNCK staat in het teken van kunstschilder Sonna Krom
Sonna kreeg de opdracht van de familie Op den Bult zelf. “Zodat er geen andersoortige kunst op de muren wordt gezet”, lacht ze. Sonna vindt vooral de verhalen en anekdotes die ze spontaan van veel tunnelgangers krijgt, geweldig. Vaak kregen die dan ook een plek op de muur. Iedereen komt hier langs, alle talen, dialecten en accenten. Ze geniet ervan.
Ds. Leendert Overduin, het geweten van de stad Enschede in WOII
Op 4 mei zond RTV Oost een bijzonder oorlogsverhaal uit. De documentaire Geweten van een Stad, Ds. Leendert Overduin in Enschede. Gemaakt door Willy Berends, ook een geboren en getogen Enschedeër en kenner van FC Twente, en maker Cars Bijlstra.
Zij duiken in de Joodse en verzetsgeschiedenis van Enschede en de rol van dominee Leendert Overduin die een tot dan toe onverteld verhaal heeft, maar erg belangrijk is voor vele inwoners van een stad in oorlogstijd. Sonna maakt tekeningen voor scenes en anekdotes die niet meer in beeld gebracht kunnen worden. Het zijn enkele tientallen tekeningen die ze met zo authentiek mogelijk materiaal maakt.
In deze video legt Sonna uit hoe:
In deze video legt Sonna uit hoe ze de tekeningen voor het boek en de documentaire Het Geweten van een Stad maakt
Schuttersstuk, ode aan de supporters
Vorig jaar kreeg Sonna van drie Twentse cabaretiers (Manuel, Kemperink en Ten Den) én Twente-fans de opdracht een schilderij te maken. Op haar lijf geschreven, want zo’n idee had ze zelf ook al ’s geopperd toen ze tijdens een voetbalwedstrijd de golvende tribunes zag en de energie voelde die eraf kwam.
Maar de opdracht kwam nu van de supporters zelf. In haar hoofd ontstond een Schuttersstuk, zoals de grote inspirator Rembrandt dat maakte. "Als je in de galerij staat en wegloopt van de Nachtwacht, en je draait je na twintig meter om, word je ook direct naar de Nachtwacht getrokken. Niet naar de andere schilderijen, wel naar dat ene Schuttersstuk."
Claessens Canvas in België
En dus, zoals het deze stoere kunstenares betaamt, toog ze in haar auto naar België om zelf de fabriek van Claessens Canvas te zien, het doek te voelen en uit te kiezen. En daar in Waregem vindt ze de enige fabriek ter wereld die nog zulke grote doeken uit een stuk levert, in een oude textielomgeving met vlasvelden eromheen zoals haar eigen ‘Oale groond’ in Twente ook ademt. Een feest van herkenning.
Vijftien vierkante meter doek, ruim
Dat doek van ruim drie bij vijf meter spant ze in haar eentje op een lichtgewicht frame dat ze al eerder met gepuzzel in elkaar gezet heeft. “Je moet lijden in de kunst, anders is het niet echt en kan het nooit iets worden”, vindt ze.
En vervolgens zet ze het in gesso, een goedje dat het linnen canvas voorbereidt om erop te kunnen beschilderen. De primer zorgt ervoor dat de verf niet opgezogen wordt. Een nogal fysieke klus als het om ruim vijftien vierkante meter gaat.
Sonna zet ruim vijftien vierkante meter doek in de gesso: een zware klus
En toen: de aftrap
En pas geleden was er dan het moment waarop de eerste verf het doek raakte. Gegooid, een emmer vol, door Sonna zelf. Nogal heldhaftig, omdat ze het aandurfde dat grote doek met een spectaculair gebaar zijn eigen weg te laten vinden.
Met het roodst van rood, vanzelfsprekend. En met de hartslag van FC Twente op de achtergrond, preciezer geformuleerd: op het dak van Sonna’s atelier. Vier trommelaars dit keer (de trommels die 'nooit zwijgen in Vak P'): Maikel van der Velde, Marcello Meursen, Joffrey Vogelzang en Paco Campos. Zoals dat ook altijd in het stadion tijdens de voetbalwedstrijden gebeurt.
Tot slot: het vervolg
Sonna wordt gevolgd. Zo krijg je het komende jaar een unieke inkijk in de wereld van het ontstaan van een reuzeschilderij en het Rode Hart van FC Twente.
