Staphorster predikant: "We gaan niet uit liefhebberij naar de kerk"

Kerken liggen onder het vergrootglas. De Hersteld hervormde kerk van Staphorst in het bijzonder. Mensen zijn boos dat de horeca op slot gaat, maar veel kerken ontvangen nog altijd mensen. Ook vandaag gingen de diensten in Staphorst door, zij het met ongeveer honderd mensen en drie meter afstand tussen de kerkgangers die niet uit dezelfde huishouding kwamen.

Kerken zijn volgens de predikant eilanden geworden in de samenleving, waar vreemd naar gekeken wordt. Mensen begrijpen niet meer waarom gelovigen doen wat ze doen. Doordat begrip en kennis over de diepere betekenis van het geloof ontbreken, worden kerken gelijkgeschakeld met cafés en theaters. Dat is volgens predikant Van Marle de reden dat er zoveel ophef is ontstaan naar aanleiding van de diensten in Staphorst. "Kerken brengen een boodschap van heil, het gaat bij de kerkgang niet in de eerste plaats om liefhebberij. Daarom kan en mag je ze niet gelijkschakelen met bijvoorbeeld horeca of theaters."

Naar de kerk gaan is volgens de predikant iets existentieels. "Het heeft te maken met de ontmoeting met de Schepper, met onze ziel. Wie zijn we en waar komen we op en duur terecht? Het is geen plek waar je naartoe gaat om je te verpozen. Het gaat echt ergens over. Het is een kwestie van leven en dood. Naar de kerk gaan is voor degenen die dat doen een manier om gezamenlijk met anderen het geloof te belijden en te luisteren naar de verkondiging en uitleg van het Woord van de Levende God”, zegt de dominee.

"De hele geschiedenis door, zelfs toen dat in sommige dictaturen verboden werd, kwamen christenen samen om met elkaar te bidden en God te eren en te dienen en op te roepen tot bekering. Daarbij klinkt de noodzakelijke oproep aan iedereen dat onze ziel vanwege de zonde gered moet worden door het offer van de Heere Jezus Christus. In de kerk wordt Gods genade verkondigd aan iedere zondaar die zich in waarheid tot Hem bekeert. Daar hoort uitdrukkelijk óók bij dat in de Kerk de aanwezigen tot God bidden, niet alleen voor zichzelf, maar ook voor de nood en pijn van medemensen en de bestuurders van ons land. Juist déze voorbede om wijsheid, steun en uitkomst is in deze tijd zo ontzettend hard nodig. Uiteindelijk moeten we het allemaal hebben van de ontferming van de Eeuwig Levende.”

Van Marle snapt heel goed waar de onvrede van veel mensen vandaan komt. "De bevolking lijdt onder de gevolgen van de coronacrisis. Mensen zijn bezorgd over hun gezondheid, hun bedrijf, hun baan, anderen hebben in de achterliggende periode dierbaren verloren door de dood. Als dan bekend wordt dat er in een kerkelijke gemeente tientallen mensen naar de kerk gaan, terwijl de stadions leeg blijven en ook de horeca op slot gaat, doet dat op z’n minst de wenkbrauwen fronsen en de vraag opborrelen: Waar is de kerk mee bezig?”

"Dat de relevantie van kerken niet meer wordt gezien, reken ik mijzelf aan en ik vind ook dat mijn gemeente zich dit moet aantrekken en alle kerken. We moeten ons afvragen of we wel christen zijn zoals we behoren te zijn. Wat gaat er van ons uit in een wereld die God niet kent en niet met Hem rekent?'

Was het dan geen goed idee om journalisten binnen te laten om te laten zien wat er gebeurde? "We hebben geprobeerd de boodschap goed uit te dragen; ik schreef ook een ingezonden brief in de krant. Deze toestand ontstond in de eerste plaats omdat wij open en transparant waren in een krantenstuk. Veel journalisten kwamen met een vooropgezet plan naar Staphorst, namelijk sensatie. Ze waren niet uit op een eerlijk beeld. Dat heeft te maken met de ethiek van de pers. Overal in Nederland bezochten mensen kerken.”

Van Marle gelooft dat deze tijd een vingerwijzing is van de Heere. "Ik geloof dat God met deze coronacrisis wil laten zien dat we het als mensheid niet alleen redden. God roept ons op om terug te keren tot Hem.” Is Van Marle niet bang dat God op een gegeven moment weg is uit de samenleving? "God is een God van wonderen. Daar ben ik niet bang voor.”