75 jaar VN: "Hulpverlening na orkaan Hugo veranderde mijn kijk op de wereld"

"Je gaat met nul verwachtingen naar zo'n eiland. Daar ben je tijdens de opleiding op voorbereid. Wat wij daar aantroffen was een grote puinhoop. Omgevallen elektriciteitspalen, daken die van huizen waren afgewaaid, grote stenen op de weg. We zijn direct samen met de lokale bevolking gaan opruimen en opbouwen", zegt Rekers.

De hulp die de mariniers verleenden viel niet direct onder de vlag van de VN, maar is wel onder dezelfde noemer te scharen. Hulp bieden aan hen die in nood zijn. "Bij de mariniers wordt je opgeleid als een soort van vechtmachine, maar dat is maar ten dele waar. Je wordt ook opgeleid om aan mensen hulp te bieden die in nood zijn", zegt Rekers.

De orkaan en de nasleep daarvan heeft indruk gemaakt op de nog jonge Frank. Het heeft daarna zijn leven en de kijk op de wereld gevormd. De idealen van de Verenigde Naties kan hij dan ook van harte onderschrijven. "We hebben de Verenigde Naties meer nodig dan ooit, maar dan toepasbaar naar het gedrag dat wij hier in Overijssel vandaag de dag hebben", zegt Rekers.

Rekers vervolgt: "Als je je niet veilig voelt in welke vorm dan ook, dan gaat het erom dat degene zich gezien en gehoord voelt. En dan is het nu ook in deze tijd van corona heel erg belangrijk om mensen te zien."

Dat is ook precies datgene wat de mariniers in 1989 op Saba hebben gedaan. Zelf de handen uit de mouwen steken en het goede voorbeeld geven. "We waren er voor de mensen daar. Af en toe sloegen we een arm om hen heen. En als ze wisten hoe ze zelf verder konden bouwen gingen wij weer naar het volgende huis", zegt hij.

Nu in coronatijd ziet Rekers hetzelfde gebeuren. Mensen vereenzamen, takelen af, of voelen zich niet meer veilig. "Het is daarom fijn om mensen te zien, een handreiking te doen, en te luisteren. Dat is iets wat wij in het hier en nu iedere dag bij de buurvrouw of buurman kunnen doen."