Nieuws
Hulp uit Enschede voor Lesbos omdat het juist nu zo hard nodig is

Tweemaal ondernam hij al een reis naar Lesbos. Niet om enkel zielige mensen te helpen. Nee, hij wilde mensen daar leren zichzelf te helpen. Beide keren kwam Jaap van Tilburg uit Enschede onder de indruk terug. Onder de indruk van de veerkracht en creativiteit van de mensheid. Ook, of misschien wel juist, in kamp Moria op Lesbos.
Voordat het in de media vooral ging over corona was de situatie van vluchtelingen op het Griekse eiland Lesbos een dankbaar onderwerp. Vooral toen het kamp in vlammen op ging. “Dat was een grote tragedie”, zegt Jaap van Tilburg uit Enschede.
Met een team van de christelijke hulporganisatie Gain, bezocht hij het kamp twee keer. “Toen ik de eerste foto’s van na de brand zag, zat ik wel even ontmoedigd op de bank. Je hebt mensen leren kennen en weet van hun verhaal. Dat voelt dan als een soort vrienden die nu voor de zoveelste keer op straat staan. Letterlijk.”
Zending
Een reis naar Lesbos is volgens Van Tilburg een mooie kans om iets van ervaring in ‘de zending’ op te doen. Om dat werk ook in Nederland te kunnen promoten en verder te helpen, stelt Van Tilburg (70) met zijn vrouw Carla (69) hun huis in Enschede open. Als inzamelpunt voor de Lesbos-actie van Gain.
“Ook nu staat de winter weer voor de deur, zegt hij. “En hoewel er palmbomen op Lesbos staan, kan het vooral ’s nachts bitter koud worden."
Dunne tenten
Daarbij is de plek van het nieuwe kamp niet gunstig in verband met de wind vanuit zee. "Die dunne tenten pal aan de kust, ik houd mijn hart vast. Daarom stellen we als inzamelpunt ons huis open voor spullen die mensen willen geven. Luiers, zeep, babydoekjes, tandpasta, shampoos, kammen en borstels."
Maar ook slaapzakken, kruiken, nieuwe badlakens en nieuwe sokken zijn welkom. De lijst van artikelen staat op de website van Gain . "Wij zoeken het uit en zorgen dat het op de juiste plek terecht komt", aldus Van Tilburg.
Hoop en veerkracht
Er komen uit het nieuwe kamp weer verhalen van hoop, van veerkracht, van mensen die er het beste van proberen te maken, weet Van Tilburg.
Hij citeert uit een recent bericht van Wilke de Blois, een Nederlandse vrijwilliger voor Eurorelief, een Griekse hulporganisatie die werkt in het kamp: “Een lach. Ik heb er meerdere van gezien vandaag in het kamp. Een schaterlach van een kind die onze tent in gluurde en wiens neus ik als toeter gebruikte."
Zelfgemaakte gewichten
Maar ook volwassenen hebben weer wat plezier, blijkt uit het bericht van De Blois: "Een groep mannen die giechelden, toen ik langs liep terwijl ze elkaar leerden hoe ze sportoefeningen moesten doen. Ze hadden zelfgemaakte gewichten; een tentstok en plastic flessen met zand. Het zijn mooie momenten. En die moeten we blijven zien.”