Na zelfmoord moeder zet Marja zich in voor preventie: "Praat erover!"

"Nee", reageert Marja. "We gaan gewoon zeggen dat mijn moeder niet meer wilde leven. Dat is de boodschap". Op haar zestiende realiseerde ze zich al, dat zelfdoding niet iets is waar je over moet zwijgen.

Marja is inmiddels bijna net zo oud als haar moeder was toen ze overleed. Maar in al die jaren heeft ze het taboe over zelfdoding niet zien verdwijnen. "Het is altijd lastig om over de dood te praten, en helemaal als het over een zelfgekozen einde gaat."

Marja praat openhartig over haar moeder, die in de laatste twee jaar van haar leven kampte met een zware depressie. Als puber had ze wel gezien dat haar moeder 'raar deed'. Soms schaamde ze zich voor haar. "Zo doen normale moeders niet." Dat ze een einde aan haar leven had gemaakt, kwam niet als een schok. "Wel dat ze er ineens niet meer was."

De zelfdoding van haar moeder had een grote impact op haar leven. Aanvankelijk sloeg ze zich er dapper door maar ze stortte op een gegeven moment toch in. "Het feit dat ik nu mijn verhaal doe, geeft aan dat ik het nu kan omarmen en er positiviteit uit kan halen." In haar geval is dat troost geven aan anderen die ook een verlies hebben ervaren.

Marja heeft gewerkt in de oncologie en is nu kwartiermaker bij 113zelfmoordpreventie. Het voorkomen van zelfdoding is voor haar een belangrijke missie geworden. "Ik denk niet dat mijn moeder dood wilde, maar dat ze zo in de knoei zat dat ze geen andere uitweg meer zag." Mensen die met problemen worstelen moeten erover praten, zegt ze. Daarmee kun je zelfdoding voorkomen.

Met de GGD IJsselland maakte ze de film 'Waarom niet eerder' waarin mensen vertellen over de impact van zelfdoding. Hulpverleners, nabestaanden, bekende Nederlanders, predikanten en anderen vertellen over hun ervaring en roepen op om het taboe op zelfdoding bespreekbaar te maken. "Wat iemand zegt, is vaak niet het laatste woord. Vraag door."

Zondag 6 december doet Marja haar verhaal in het programma Hoogtij.