Alice uit Zwolle biedt eenzame mensen een luisterend oor: "Om eventjes het verschil te maken"

De Luisterlijn is dag en nacht bereikbaar. De mensen die de telefoon opnemen zijn allemaal vrijwilligers, maar dit wil niet zeggen dat ze geen professional zijn. Elke vrijwilliger wordt gescreend en krijgt een opleiding. Want tussen luisteren en écht goed luisteren zit volgens de organisatie een groot verschil.

Alice uit Zwolle neemt al ruim zes jaar telefoontjes aan voor de Luisterlijn. Nadat een goede vriend, die er al werkte, over zijn werk vertelde, besloot ze zich aan te melden. Het werk varieert van heel schrijnende gesprekken tot leuke en luchtige gesprekken.

"Het gaat over de meest uiteenlopende dingen. Mensen willen gewoon contact met iemand. De gesprekspartners, we noemen ze geen bellers, zien vaak overdag helemaal niemand en kunnen dingen die ze hebben meegemaakt of waar ze mee zitten aan niemand kwijt. Dat zijn niet alleen ouderen, maar ook jongeren. Zoals bijvoorbeeld studenten."

Alice is er alleen voor een goed gesprek. Mensen die hulp nodig hebben zijn bij de Luisterlijn op het verkeerde adres. "Wij zijn echt een luisterend oor, stel je maar voor dat ik even naast je zit op de bank, en even mijn arm om je heen sla."

Ze legt verder uit. "Ik kan niet de problemen oplossen, maar ik kan er even voor ze zijn. Soms heb je wel gesprekken waarbij je denkt dat iemand echt hulp nodig heeft. Dan kun je bijvoorbeeld wel zeggen 'is het niet handig om er eens met de huisarts over te praten?'. Dan geef je indirect het advies."

"Tegen mensen die bellen met de vraag of ik ze kan helpen, ben ik heel duidelijk: nee. Wij zijn er om een luisterend oor te bieden. Om mee te praten. Om eventjes het verschil te maken."

Mensen weten de lijn goed te vinden en dat merkt Alice aan het aantal gesprekken dat ze voert. "Ik heb wel eens een boek meegenomen om tijdens de dienst te lezen. Maar daar kom je niet aan toe. Daar ik schrik ik wel van, want het is triest dat zo veel mensen zich alleen voelen."

En het is tijdens de coronacrisis alleen maar drukker geworden. De telefoon staat er roodgloeiend. "Dat merken we echt. Er is meer verdriet, eenzaamheid en somberheid door corona. Je spreekt bijvoorbeeld mensen die het huis niet meer uit durven. Ze willen toch contact met iemand."

Het beeld dat er alleen maar zware en depressieve gesprekken zijn, klopt volgens Alice niet. "Het zijn ook juist vaak gezellige gesprekken. Mensen willen het ook delen als ze iets leuks hebben meegemaakt, maar dat niet kwijt kunnen omdat ze weinig mensen in hun omgeving hebben. Ieder mens heeft behoefte aan contact."

Toch moet Alice toegeven dat er wel degelijk verhalen voorbijkomen die haar niet in de koude kleren gaan zitten. "Soms blijven verhalen hangen. Dan is het fijn om bij collega's wat stoom af te blazen. Zij weten wat voor verhalen er voorbijkomen en dat is fijn."

Daarnaast doet ze ook gesprekken op de chat van de Luisterlijn, maar die worden door de vrijwilligers toch als wat intensiever en zwaarder ervaren. "Bij telefoongesprekken hoor en voel je meer hoe de gesprekspartner zich voelt. Je hoort bijvoorbeeld de zwaarte van een gesprek afnemen of dat iemand aan het einde van het gesprek een stuk opgewekter klinkt."

Wanneer voelt een gesprek als geslaagd? "Als we allebei met een goed gevoel kunnen ophangen en het gesprek leuk hebben kunnen afsluiten", zegt de Zwolse zonder twijfel.