Oudste stukje Zwolle gevonden bij restauratie Grote Kerk

De komende jaren wordt het grootste rijksmonument van Zwolle bijna volledig gerestaureerd. Naast de vloeren die voor het overgrote deel uit grafzerken bestaan, worden er ook restauratiewerkzaamheden verricht aan de buitengevels, de dakconstructie en het schilder en stucwerk aan de binnenzijde.

De huidige kerk is voor een gedeelte op de fundering van haar voorganger gebouwd. Dat werd al langer aangenomen, maar was nog niet eerder fysiek zichtbaar. Nu de grafzerken tijdelijk verwijderd zijn wordt er, onder archeologische begeleiding, gegraven. En daarmee zijn de resten tijdelijk zichtbaar.

Op 7 december 1040 bepaalde de bisschop van Utrecht dat de Michaëlskerk van Zwolle aan het Lebuinuskapittel in Deventer zou worden geschonken. Het is de eerste keer dat de naam Zwolle in de archieven opduikt. Direct in combinatie met de romaanse Michaëlskerk waarvan nu de resten gevonden zijn. De oorspronkelijke kerk is dus in ieder geval van voor het jaar 1040.

In het vloerdeel waar de fundamenten gevonden zijn, is op dit moment ook een imposante grafkelder blootgelegd. Deze behoort toe aan de van Haersoltes, het oude Overijsselse geslacht waarbij de leden sinds 1814 tot de Nederlandse adel behoren. Het Academiehuis de Grote Kerk, ANNO museum in de maak en gemeente Zwolle onderzoeken samen de verhalen die horen bij deze vondsten.

De Grote of St. Michaëlskerk is een laatmiddeleeuwse stadskerk met inrichtingsstukken uit de zeventiende en achttiende eeuw en laatmiddeleeuwse muur- en gewelfschilderingen. Uit de inrichting komt een uitzonderlijke en zichtbare rijkdom naar voren. Vooral de aanwezigheid van meerdere, in dit formaat uitgevoerde inrichtingsstukken is zeldzaam in Nederland.