Nieuws
Zes jaar in 'lockdown': hoe een auto-ongeluk het leven van Carin op z’n kop zette
9 februari 2021, 19:00 • 3 minuten leestijd
Een auto-ongeluk, daar begon het mee. Carin Rozendaal uit Enschede wist toen nog niet dat haar leven volledig zou vastlopen. Nu, jaren later, zit ze door haar rugklachten bijna de hele dag binnen. Terwijl ze verdwaalt in instanties en regelingen, worden haar geldproblemen steeds groter.
Een dag in het leven van Carin, een rugpatiënte:
“Ik ben een vrouw van de klok”, zegt Carin (60) als ze stipt om half zeven ‘s ochtends haar senseo-apparaat aanzet. Onder het apparaat staat een glas met een theezakje er in. “Ik heb geen geld voor een waterkoker, maar dit werkt perfect.”
Carin is één van de twee miljoen Nederlanders met nek –of rugklachten. De Enschedese woont samen met haar twee hondjes in een appartement in de wijk Twekkelerveld. Ze heeft het hart op de tong en kan korte afstanden lopen. Op het eerste oog is er niets met haar aan de hand, maar schijn bedriegt.
“Het begon met een auto-ongeluk, in april 2000”, zegt Carin terwijl haar theeglas volloopt. “Dat was bij de Makro. Die man botste vol tegen het portier van mijn auto.”
Twee weken later kreeg ze nog een klap te verwerken; ze moest stoppen met haar opleiding tot doktersassistent, vanwege haar blessure. “In één keer was het afgelopen.”
Dubbel pech
Vanaf dat moment stond haar leven in het teken van revalidatie bij ‘t Roessingh in Enschede. Maar juist daar ging het opnieuw mis.
“Op een dag sneeuwde het toen ik mijn auto parkeerde bij ‘t Roessingh. Toen ik wilde uitstappen, viel ik in een gat van een halve meter. Toen kreeg ik ook dystrofie in mijn linker been.”
Daarna ging het snel bergafwaarts. De lagerugklachten, waar Carin al jaren last van heeft, werden steeds erger. In 2014 bereikte Carin haar dieptepunt, toen ze niet meer kon lopen. Sindsdien zit ze binnen.
Zóveel rugpatiënten zien door de bomen het bos niet meer
“Je voelt je overal buitengesloten, nutteloos. Ik ben alleen maar een kostenpost. Vrijwilligerswerk? Ik zou het graag doen, maar ik ben niet ‘betrouwbaar’, want op sommige dagen kan ik amper lopen.”
Carin wordt behandeld met rug blokkades; een pijnbehandeling waarbij zenuwwortels worden lamgelegd. Maar sinds 2015 zit die behandeling niet meer in het basispakket, waardoor ze de behandeling zelf moet betalen.
Geldproblemen
En zo gaat een deel van haar inkomen (1059 euro per maand) naar het betalen van medicijnen en revalidatie (maandelijks dik 60 euro) en pijnbehandeling (vanaf 495 euro, minimaal iedere anderhalf jaar).
“Ik kan er amper van rondkomen”, zegt ze. “Als ik straks die pijnbehandeling niet kan betalen, wacht mij het verzorgingshuis.”
De behandeling van Carin is uit het pakket gehaald, omdat er volgens het Zorginstituut Nederland te weinig wetenschappelijk bewijs is dat die effectief is.
Oplossing?
“Voor mij werkt de behandeling wel”, zegt Carin. “Na zo’n behandeling kan ik ten minste weer lopen. Bovendien weet ik niet welke behandeling dan wél geschikt is.”
Leen Voogt, voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Rugpatiënten (NVVR) herkent het verhaal van Carin. “Zoveel rugpatiënten zien door de bomen het bos niet meer”, aldus Voogt. “Maar ik ben er van overtuigd dat er een goede behandeling is die wordt vergoed.”
Volgens Voogt gaan rugpatiënten dikwijls het verkeerde traject in, omdat de diagnose te snel is gesteld. “Je wervelkolom loopt van je nek tot je staartbeen, daar kan heel wat mis zijn.”
Carin heeft inmiddels contact gelegd met de NVVR, die onder meer als taak heeft om patiënten ‘de weg te wijzen’. “De kans lijkt mij klein, maar ik ga het proberen”, zegt ze. “Tot die tijd probeer ik gewoon zoveel mogelijk te genieten van mijn hondjes.”
Ook verdwaald in het zorglandschap? Dan kun je bellen met de Nederlandse Vereniging van Rugpatiënten, zij kunnen met jou kijken naar een geschikte behandeling. Via: 088 07 07 200, bereikbaar op maandag, dinsdag, woensdag en vrijdag (10-12 uur)
