Oudste ijsclub Overijssel kijkt uit naar schaatsers op de baan: "Hard nodig voor vereniging"

‘‘Ieder jaar was er wel wat waardoor we niet open konden’’, vertelt voorzitter en tegelijk ook ijsmeester Sebastiaan ten Napel. Met vastberaden passen stapt hij over het ijs. ‘‘Pas op, niet daar lopen’’, grapt hij. ‘‘Drie jaar geleden waren we voor het laatst open voor publiek, voor een dag. Sinds 2013 kon er al niet meer worden geschaatst op deze baan.’’

Ook dit jaar zijn de omstandigheden niet optimaal volgens de ervaren ijsmeester. ‘‘Kijk, we hebben nu te maken met sneeuwijs. Daardoor is het ijs broos en slijt het sneller bij gebruik. Gelukkig zijn de weerberichten gunstig. Hopelijk kunnen we snel open."

Vergeleken met andere verenigingen is ‘Vooruitgang’ lang niet de grootste. Het bleek de afgelopen jaren steeds moeilijker om vrijwilligers en donateurs te werven. Deze periode van vorst komt dan ook als geroepen. ‘‘We zien meteen een toename in het aantal donateurs, nu rond de 350. Een grote wens is weer kinderen op het ijs, dat is voor mij een persoonlijke drive. Er is namelijk een generatie die nog nooit op het ijs heeft gestaan. Vooral voor de kinderen willen we open.’’

Binnen in het clubgebouw bladert de 73-jarige Teun van der Linde door oude fotoboeken. Hij zet zich al vanaf 1997 fanatiek in voor de vereniging, maar glundert nu alsof het zijn eerste winter is. ‘‘Ja, we zijn er echt aan toe om open te gaan. Ieder jaar wanneer het kouder wordt begint het bij mij al te kriebelen. Dit jaar op de schaatsen zou fantastisch zijn, want we hebben wat te vieren!’’ Teun pakt een ingelijst document van de muur. ‘‘Hier staat het: opgericht op 18 februari 1871. Dat betekent dat we volgende week precies 150 jaar bestaan.’’ Hij haalt verschillende zwart-wit foto’s en documenten tevoorschijn. ‘‘Uit deze vereniging ontstond later de Vollenhoofse Vereniging Voor Volksvermaken, nu de organisator van onder andere het bloemencorso.’’

Lees meer: IJsverenigingen merken terugloop aantal leden, ook met vorst op komst

Van der Linde is nu het oudste lid en hoopt stiekem op meer aanwas. ‘‘Een aantal jaren geleden zijn wat oudere leden gestopt. Ik merk zelf ook wel tijdens bijvoorbeeld het vegen van het ijs dat het allemaal wat moeilijker gaat’’, vertelt hij lachend. ‘‘We kunnen altijd hulp gebruiken, vooral tussen de winters door is het een slapende vereniging en is het een kunst ‘het schaatsgevoel’ levend te houden.’’

Naast het sneeuwijs wordt het handhaven van de coronaregels een extra uitdaging voor ijsclubs. IJsbanen mogen open, als de strenge maatregelen worden nageleefd. In Vollenhove is hier goed over nagedacht. Sebastiaan: ‘‘Wij zijn daarvoor zelf verantwoordelijk. We hebben inmiddels alle plannen wel klaar voor coronaproof ijsplezier.’’

In het clubhuis ligt een plattegrond met aantekeningen op tafel. ‘‘Er komen verschillende looproutes en we gaan werken met tijdsloten, aan de hand van kleuren. Om de twee uur wisselen we van kleur.’’ Bij veel animo is er een beperkt aantal schaatsers welkom op het ijs. ‘‘Onze baan is vrij groot, zo’n 2,7 hectare. Qua omvang een officiële wedstrijdbaan. We laten maximaal honderd volwassen tegelijkertijd toe. Iedereen moet 1,5 meter afstand houden en rond de baan is een mondkapje verplicht.’’

Een behoorlijke tegenvaller is dat er geen eten of drinken mag worden verkocht. ‘‘Helaas geen koek-en-zopie dus. Ook de toiletten zijn buiten gebruik. Maar we zijn allang blij dat we open kunnen!’’