Enschedese eist excuses van bank: "Door hun toedoen kwam ik onterecht als dief in beeld"

De woorden komen aan als een mokerslag. Terwijl haar zus verder praat, voelt Fatima de grond onder haar voeten wegzakken. Het slechte nieuws dat ze onterecht als crimineel in beeld is gebracht, had niet op een slechter moment kunnen komen. "Ik was herstellende van een opname in het ziekenhuis. Stress moest ik zoveel mogelijk vermijden. Dat lukte natuurlijk niet na dat telefoontje. Ik was compleet in paniek. Uiteindelijk heb ik 112 gebeld. Ik heb geschreeuwd en van alles en nog wat gezegd en geroepen. Ik was helemaal gek aan het worden."

De 112-agente, volgens Fatima een hele lieve vrouw, vroeg of er iemand bij haar in de buurt was. "Ik riep: ‘Dat is nu niet belangrijk’. Maar zij zei van wel, omdat ze hoorde dat ik helemaal over de toeren was. Ik riep: 'Druk op de knop. Het enige wat jullie moeten doen is dit verwijderen. Die beelden moeten weg!’." Tijdens het gesprek, stuurt de 112-agente collega's naar haar appartement. In de woning lukt het hen om haar enigszins te kalmeren. Om erachter te komen wat er precies aan de hand is, kijkt ze samen met de agenten naar de uitzending van Onder de Loep. "Ik durfde er niet naar te kijken, uit schaamte."

Na het zien van de beelden en met wat Fatima hen vertelt, gaan de agenten aan de slag. Al snel is duidelijk dat de Enschedese ten onrechte in beeld is gebracht als dief. Na overleg met de politie en de redactie van Onder de Loep wordt het beeldmateriaal offline gehaald. Fatima: "Dat ging wel snel. Ongeveer een uur na mijn telefoontje waren de beelden verwijderd."

Het daaropvolgende weekend gaat tergend langzaam voorbij. In haar hoofd vindt Fatima geen rust. De beelden blijven haar achtervolgen. Ze wil maar één ding; zo snel mogelijk antwoord op de prangende vraag 'Hoe dan?' Na het weekend belt ze opnieuw met de politie. “Ik wilde weten hoe het kon gebeuren dat ik als verdachte van whatsapp-fraude in beeld was gekomen.”

In plaats van een antwoord krijgt ze een tweede klap in het gezicht. “De rechercheur die ik aan de telefoon kreeg, zei doodleuk dat ik nog steeds verdachte was in de zaak. Ik was aan het huilen, maar dat sloeg om in woede, in totale gekte. Ik kon niet geloven wat ik hoorde. Ik was verdachte in een zaak en ik moest naar het bureau komen voor een verhoor. Of ik daarvoor een afspraak wilde maken, want de bank bleef erbij dat ik degene was die drieduizend euro had gepind met een gestolen pas."

"Ik riep over de telefoon tegen de rechercheur: 'Ik kom er nu aan! U denkt toch niet dat ik wacht tot u tijd heeft!" De rechercheur adviseert haar om niet alleen naar het bureau te komen, maar samen met een advocaat. "Ik was immers verdachte. Mijn zwager belde advocaat Hans Speijdel. Hoewel meneer Speijdel niet met me mee kon gaan naar het bureau, was hij wel beschikbaar als de boel daar uit de hand zou lopen."

Op het politiebureau is de ontvangst kil. De rechercheur vertelt dat ze eerst wordt verhoord en dat er daarna foto's worden gemaakt en vingerafdrukken worden afgenomen. "Ik vroeg waarom dat was. Ik had immers niets gedaan. Kreeg ik als antwoord dat dat nog zou moeten blijken. Ik werd die week 50. In mijn hele leven had ik nog nooit een politiebureau van binnen gezien, laat staan een verhoorkamer. Wat me toen overkwam voelde als een enorme vernedering. Dat ik verdacht werd van diefstal. Hoe was het mogelijk."

Het verhoor maakt grote indruk op Fatima, maar ze weet de rechercheur wel te overtuigen van haar onschuld. Foto's en vingerafdrukken werden dan ook niet afgenomen. "Ik kreeg daar ook beelden te zien waarop heel duidelijk te zien was dat ik tien euro pinde en niet 3000 euro. Op de beelden kon je dat tientje gewoon zien. Ik denk niet dat jullie redactie deze beelden heeft gezien."

Fatima verlaat het bureau in de wetenschap dat de politie er zeker van is dat zij niets verkeerd heeft gedaan. Inmiddels heeft ze weer vertrouwen in de politie. "Chantal Westerhoff (woordvoerder politie Oost-Nederland, red.) maakte namens de politie en jullie programma excuses. Ik kreeg een kaart en een mooie bos bloemen. Ook het Openbaar Ministerie maakte haar excuses. De officier van justitie kwam daarvoor speciaal bij mij op bezoek. Ze had bonbons bij zich en een officiële brief waarin stond dat ik onterecht als verdachte in beeld ben gebracht."

Van SNS, de bank die de beelden leverde, hoort Fatima lange tijd niets. "De officier van justitie vertelde me dat ze daar vinden dat ze de juiste beelden ter beschikking hebben gesteld. Ik vind dit onverteerbaar. Ik wil dat ze excuses maken. Dat ze erkennen dat ze fouten hebben gemaakt. Dat zijn ze aan mij verplicht. Het heeft enorm veel impact op me. Nog steeds. De zaak laat me niet los. Ik durf niet goed door het winkelcentrum te lopen. Heb voortdurend het gevoel dat iedereen mij daar aankijkt. Ik word ook heel emotioneel als ik er aan terugdenk. De schaamte is zo groot. Mijn dochter wil er niet meer over praten. Ik wel, maar ik mis excuses en erkenning door bank. Die moeten er komen."

RTV Oost zoekt een aantal dagen voor deze publicatie contact met de bank. Na een tweede poging krijgen we een woordvoerder aan de telefoon. Hij vertelt dat hij de zaak intern zal bespreken. Later die dag belt hij terug. De bank vindt het allemaal heel vervelend wat er is gebeurd en zal haar excuses aanbieden.

"Vanuit SNS vinden we het bijzonder vervelend voor de persoon in kwestie die als gevolg van verkeerde beelden ten onrechte in beeld is gebracht. Verontschuldigingen zijn hierin zeker op zijn plaats. En deze willen we ook vanuit SNS graag overbrengen. Nadat we via RTV Oost hiervan op de hoogte zijn gesteld, zijn we direct gaan onderzoeken hoe dit heeft kunnen ontstaan."

"De oorzaak was gelegen in een technische storing waardoor er mogelijk een tijdsvertraging is opgetreden. Als gevolg hiervan kwamen de door de politie gevorderde beelden niet overeen met het werkelijke tijdstip. Camerabeelden welke zijn gevorderd door de politie worden echter nooit bekeken door de bank zelf. Zodoende hebben wij er geen weet van gehad wie er op deze beelden te zien is geweest."