Wat kan wel door corona? Deze dagbesteding in Hengelo laat een staaltje omdenken zien

Het is even na negen uur 's ochtends en langzamerhand druppelen de cliënten van JP van den Bent binnen. Begeleider Monique Haselbekke ziet mij kijken. "Je kunt niet van iedereen zien dat ze een beperking hebben hè?" Ik schud m'n hoofd. Maar alle cliënten hier hebben in elk geval een afstand tot de arbeidsmarkt. De coronasluiting heeft dan ook voordelen. "De werkdruk is eraf en nu wij hebben als begeleiding meer tijd. Om even te zitten en te vragen, wat wil je leren?"

Sommige cliënten zijn een studie begonnen. Voor anderen, die niet kunnen lezen, is er tijd om pictogrammen te maken van de gerechten op de kaart van de lunchroom. Nieuwste activiteit is verkeersles, gecombineerd met het bezorgen van de lunch. "Onze klanten misten ons en toen kregen we twee fietsen cadeau. We zijn daarom een bezorgdienst gestart."

De cliënten fietsen normaal gesproken alleen van huis naar werk, maar bezorgen nu broodjes door de hele stad. Onder begeleiding van Monique of een van de andere begeleiders. Guido is maar wat blij met zijn nieuwe taken. "Zonder corona was ik dit nooit gaan doen. Ik kwam nooit aan de andere kant van Hengelo op de fiets, maar leer nu allemaal nieuwe dingen. Daar ben ik echt dankbaar voor."

Belangrijkste verkeersles voor Guido tot nu toe? "Dat ik wel moet laten weten welke kant ik op ga, want anders gaat het goed mis!" Guido heeft inmiddels meer zelfvertrouwen op de fiets en hij kan niet wachten om nog meer broodjes te bezorgen. "Dus Hengelo, kom maar op!"