Nico kwam er pas op zijn 47ste achter dat hij autisme heeft: "Het is niet makkelijk"

Updates van apps of websites vindt Nico maar niks “Dan staat alles op een andere plek. Het ziet er dan anders uit dan ik gewend was. Dan kan ik wel wat kribbig worden.”

Het is een van de voorbeelden waarbij zijn autisme tot uiting komt. Elf jaar geleden, toen hij 47 jaar was, stond het leven van Nico Busger op Vollenbroek (58) volledig op zijn kop. Door relatieproblemen en problemen op zijn werk ervaarde hij extreem veel stress en stortte hij in.

Hij kwam erachter dat hij Asperger heeft, een van de vormen van autisme binnen het Autistisch Spectrum Stoornis (ASS). "De diagnose, de scheiding en de wisseling op het werk was te veel van het goede. Toen ben ik omgevallen."

Het was de scheiding waardoor zijn autisme aan het licht kwam. “Er waren problemen in de relatie, maar omdat we zes kinderen hebben, wilden we bij elkaar blijven. Daarom gingen we in relatietherapie. Tijdens de relatietherapie merkte de psycholoog dat ik niet veranderde. We kregen dvd’s mee met voorbeelden waarbij een partner Asperger had en toen wisten we het. Ja, dit is het."

Volgens psychiater Bram Sizoo is de late diagnose van Nico niet uitzonderlijk. “De oudste meneer waarbij ik een diagnose heb gesteld was 71 jaar.” Toch wordt de diagnose ASS vaak bij kinderen gesteld. “Vaak komt autisme tot uiting in de basisschoolleeftijd, omdat het een probleem is met de sociale communicatie. Kinderen snappen dan soms niet wat samenspelen is en dan worden ze soms gepest.”

Er zijn volgens Sizoo verschillende redenen waardoor autisme over het hoofd wordt gezien. “Soms wordt de diagnose gemist omdat iemand andere problemen heeft die meer kunnen overheersen zoals verslaving. Maar over het algemeen is iemand kwetsbaar voor autisme, zoals iemand ook een kwetsbaarheid voor zwakke enkels kan hebben, waar je dan pas achter komt als je in de bergen gaat wandelen. Zo kan dat ook bij autisme. Het kan tot uiting komen doordat de situatie waarin je zit, verandert.”

Dat was dus ook het geval bij Nico. Als jongste van tien kinderen was er altijd regelmaat. "Ik kom uit een katholiek gezin waarin de drie R's, rust reinheid en regelmaat, centraal stonden. Voor mensen met autisme is dat ook een goed uitgangspunt. Daarna ben ik getrouwd en had ik een eigenlijk een vrij gestructureerd leven."

Als kind was er niks te merken van zijn autisme. "Ik was een heel gewoon kind. Ik draaide met de molen mee en ik had genoeg voorbeelden door mijn broers en zussen. Ik ben heel sociaal, maar ik vind het moeilijk om vriendschappen te onderhouden. Achteraf zie ik nu wel dat ik vroeger elk jaar een ander vriendje had."

Nico praat makkelijk over zijn autisme. "Ik vind dat er een groot taboe rust op autisme. Mensen met autisme durven er vaak niet over te praten, omdat ze bang zijn dat mensen ze anders gaan benaderen. Als je het eenmaal gezegd hebt, kun je het nooit meer terugnemen. Ik wil laten zien dat er ook een leven is na de diagnose. Ik leef ook nog steeds."

Nico begrijpt zichzelf nu beter, maar het leven is niet makkelijker geworden. "Ik let nu op hoe mensen op mij reageren. Begrijpen zij wel wat ik bedoel? Maar het moeilijkste vind ik wel dat ik mijn werk niet meer kan doen. Daar haalde ik veel energie uit."