nieuws
Het staat erop: "Ik voel me een bevoorrecht mens"
Het heeft even geduurd, maar nu dan alsnog onze laatste belevenissen tijdens de opnames van Grenzeloos genoegen. Op dit moment is het vrijdagavond 22.00 uur en hebben we om 18.00 uur onze laatste opnames gehad in de Dordogne.
Woensdagavond kwamen we aan op de naturistencamping van Thom en Betty Weterings uit De Lutte in de Morvan. Dat was voor zowel Frederike, Hans als mij wel even "een dingetje". We wilden alledrie niet naakt voor de camera, maar ook niet pontificaal aangekleed. Het is prima opgelost. Hoe? Dat zien jullie vanzelf!
De omgeving is in elk geval prachtig. Heel groen, glooiend en bijna Engels. De Kelten hebben hier dan ook wel veel van hun cultuur achtergelaten. Daar zijn we helemaal achter gekomen toen we donderdagochtend met zo'n 25 andere campinggasten meededen aan een Keltische wandeling. Thom voorop met leuke informatie over het land van Asterix en Obelix.
De wandeling zou een uur duren, maar dat bleek twee uur. Wel mooi trouwens: veel bos, steile hellingen en aan het eind een soort hunebed. Grote Keltische keien die veel positieve energie zouden afgeven. Frederike, ik en de meeste wandelaars voelden niks, maar Hans wel, hij kon precies aangeven welke steen de meeste warmte afgaf. Okeee...!
De camping is prachtig, ruim opgezet en schoon. Thom en Betty doen er alles aan om het hun gasten naar de zin te maken. Maar ja, waarom wil je nou de hele vakantie in je nakie lopen? En ook best vreemd als het fris is dat je wel een fleecetrui aandoet, maar geen onderbroek.
Vandaag zijn we naar we onder meer naar de overdekte markt in Autun geweest. Later hadden Frederike en ik een uurtje vrij. Dat hebben we gebruikt om even te shoppen. We hebben kleding van de markt in een bestelbusje gepast. Want zo doe je dat op een Franse markt. Lachen, gieren, brullen wij met z'n tweetjes.
Ik ben nog geslaagd voor een heel leuk hoedje. Ja, ik had er al eerder een gekocht toen we bij Albert en Annet waren, maar die was ik per ongeluk vergeten. Om 18.00 uur vanavond zaten de laatste opnames erop en gaf iedereen elkaar een high five en een big hug. André en Julius willen dan nog terugreizen naar huis. Wij kiezen ervoor om goed uitgerust zaterdagochtend weg te rijden.
Het was een onvergetelijke reis. Intensief maar waardevol. Leuke mensen ontmoet, heerlijke streekgerechten gehad, fantastische wijnen erbij en het team... Nou ja, wat zal ik zeggen. We zijn een beetje familie geworden. Ik kan niet wachten om jullie het allemaal te laten zien. Het wordt echt prachtig daar ben ik van overtuigd en ik hoop dat mijn baas dat ook vindt, want er zijn nog een paar Overijsselaars in Oostenrijk en Italië die we in september nog graag willen bezoeken voor Grenzeloos Genoegen.
Dank ook voor alle leuke reacties op deze blog, op Twitter en op Facebook. Dat deed ons goed. Morgen nog bijna 700 km naar huis, naar onze partners en kinderen. Ook fijn. En helemaal fijn dat zondag de wekker eens niet afgaat om 06.30 uur. Maar het was het allemaal dubbel en dwars waard. Ik voel me een bevoorrecht mens.
