Klokken van kerk in Hellendoorn gaan op reis om te worden gerestaureerd

In Innsbruck zal een gespecialiseerd bedrijf de klokken restaureren. Daarbij wordt mogelijk ook gebruik gemaakt van resten brons die in een verborgen gietkelder in de kerk zijn aangetroffen. Volgens predikant Jan Dirk Wassenaar kwam het wel vaker voor dat kerkklokken ter plekke werden gegoten. "Wel zo praktisch."

De voorbereidingen voor de hele operatie namen jaren in beslag. Het bleek lastig om subsidie voor het project te krijgen. Een aanvraag van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed werd afgewezen. Alleen onderhoud aan de monumentale klokkentoren zelf, zou ervoor in aanmerking komen.

Uiteindelijk bleek er wel provinciale subsidie beschikbaar te zijn via het Verhaal van Overijssel. Als er meerdere partijen bij betrokken zouden worden, zou de provincie voor 77.000 euro meedoen. En zo kwam de stichting 't Oale Karkhof in beeld. Die kan nu beginnen met het opknappen van de historische dodenakker op een steenworp afstand van de kerk. Daar bevinden zich 125 grafkelders en zerken.

De zerken zijn in de jaren zeventig op willekeurige plekken neergelegd. Een deel ervan is zwaar beschadigd geraakt en moet worden hersteld. Ook komen er twee treurbeuken. Het Oale Karkhof moet er na de opknapbeurt niet meer uitzien als een hondenuitlaatgebied, maar als een plek voor rust en bezinning.

Het restaureren van de klokken, de klokkenstoel en het opknappen van de begraafplaats gaat ruim 128.000 euro kosten. De kerk draagt zelf een belangrijk deel bij in de kosten, maar hoopt op meer sponsoren vanuit de bevolking.

Het is niet de eerste reis die de kerkklokken ondernemen. In 1943 werden de klokken geroofd door de bezetter. De inwoners van Hellendoorn waren geschokt en verdrietig. De bekende streektaaldichteres Johanna van Buren wijdde er een gedicht aan.

Na de oorlog werden de klokken in Groningen teruggevonden en feestelijk ingehaald. Het klokgelui bepaalde voor een groot deel het dagelijks leven van de mensen.

Het uittakelen van de klokken wordt nog een lastig karwei. In de jaren zestig is het houten plafond in de entree onder de klokkentoren vervangen door steen. Daardoor kan men de klokken niet meer eenvoudig laten zakken, maar moeten ze via een gat in de toren naar buiten worden getakeld. De galmborden en het zuiltje tussen de galmgaten, zijn maandag al verwijderd. Het gat dat zo ontstaat wordt gesloten, totdat de klokken worden teruggeplaatst. Dat zal naar verwachting in september zijn.

De restauratie van de klokken en de klokkenstoel maken deel uit van de herinrichting van de toren. Dat gaat namelijk dienst doen als stiltecentrum. Een oude altaarsteen die nu nog in de tuin van de kerk ligt zal dienst gaan doen als liturgietafel. Wilt u weten welke functie deze gewijde steen had voordat ze in de tuin werd geplaatst? Luister dan zondagmorgen naar Hoogtij.