Forensisch deskundige denkt niet dat Nieuwleusense baby is doodgeslagen met gamecontroller

De vader wordt ervan verdacht dat hij het meisje met brute kracht heeft omgebracht. Vader en moeder worden beiden verantwoordelijk gehouden voor de gewelddadige dood van het kindje. De moeder wordt verweten dat ze niet op tijd hulp heeft gezocht en heeft gelogen over wat er is gebeurd voor en na de dood van het meisje.

De forensisch deskundige werd gevraagd naar de mogelijkheid of het meisje geslagen zou kunnen zijn met een game-controller. De arts gaf daarop uitleg over onder meer de snelheid waarmee geslagen is en het gewicht van de controller. Vanuit haar ervaring denkt ze dat de controller niet het voorwerp was waarmee is geslagen. De game-controller is onderzocht, er is niks op aangetroffen.

Ook een patholoog verscheen vandaag voor de rechtbank om gehoord te worden over de ernst van de verwondingen van de baby. Volgens haar is het meisje zeer ernstig mishandeld, waarbij scheuren zijn ontstaan in de hersenbalk van het kindje. Mogelijk met blijvende schade tot gevolg. De patholoog gaf aan dat scheuren in de hersenbalk bij kindjes in haar praktijk niet vaak zijn voorgekomen.

De moeder verklaarde vandaag voor de rechtbank opnieuw dat zij haar dochter niet ernstig heeft verwond. Volgens de vrouw liegt haar man in een verklaring die hij eerder gaf over de fatale nacht en liet hij haar ook liegen over een mogelijke oorzaak.

De verklaring van de vader luidt dat zijn vrouw na haar nachtdienst met hun dochtertje naar boven kwam. Hij lag toen in al bed. Het kindje ademde zwaar en volgens hem dacht zijn vrouw dat het kindje wellicht hersenvliesontsteking had. De vader zei niet te weten wat er beneden is gebeurd. De moeder zei in de rechtbank dat ze niet verbaasd is over de verklaring van haar man. Volgens haar is hij narcistisch en ligt het nooit aan hem.

Zelf verklaarde ze in eerste instantie dat ze met het kind van de trap was gevallen, maar daar kwam ze later op terug. Ze zei dat ze loog, omdat ze bang was voor de vader, al jaren. Na de dood van het kindje hing de politie opnameapparatuur in het huis. Uit de opgenomen gesprekken blijkt niet dat er sprake is van bedreigingen. De rechter geeft aan dat er geen sprake was van angst, eerder van samenwerking. De vrouw verklaart dat ze echt bang was en dat ze loog omdat de man had gedreigd haar en hun toen 10-jarig oude zoontje wat aan te doen als zij niet zou zeggen dat ze met de baby was gevallen.

In de opnames is ook te horen dat het zoontje zegt: "Was ik maar nooit de trap opgegaan en had ik baby maar niet bij papa achtergelaten". Moeder zegt in dat gesprek dat het meisje weer blauw was, zoals gewoonlijk.

De moeder moest vandaag van de rechter gedetailleerd vertellen wat er die fatale nacht in maart is gebeurd en in welke tijdspad. Ze vertelde dat haar dochtertje sliep in een zogeheten co-sleeper, een wiegje aan hun bed. Op het moment dat zij thuis kwam van haar werk, was het twee uur 's nachts. Zij merkte niets aan het meisje in eerste instantie.

Pas toen ze haar dochtertje wilde verschonen, had ze in de gaten dat er wat mis was. In de rechtbank vertelde ze dat ze haar dochtertje had uitgekleed tot de romper. Op dat moment zag ze dat het meisje gewond was, het gezichtje 'kapot'.

Daarvoor had de vader haar gezegd dat ze het meisje in haar bedje moest laten liggen. Hij gaf aan dat verschonen niet nodig was. Omdat de moeder vond dat het meisje niet goed klonk, zou ze het meisje hebben opgepakt en vastgehouden. Op dat moment had ze niet in de gaten dat haar dochtertje ernstig gewond was. In de rechtbank vertelde de moeder dat het kindje wel hele koude handjes had.

Nadat ze ontdekte dat het meisje gewond was, raakte ze naar eigen zeggen in paniek. Ze ging met haar dochter op de arm terug naar de ouderlijke slaapkamer. Daar zou haar man haar hebben verteld dat het meisje bij hem op schoot had gezeten en dat hij met zijn hoofd tegen het hoofd van het meisje was geklapt. De moeder vertelt dat ze dacht dat haar man hun kindje had laten vallen. Hij reageerde niet toen ze hem vroeg of hij het meisje had laten vallen.

Uit zoekgegevens op de mobiele telefoon van de moeder, blijkt dat rond drie uur 's nachts onder meer is gezocht op de termen 'hersenvliesontsteking' en 'baby last hoofd'. De vrouw denkt dat haar man dat heeft gedaan. Zij ging pas zoeken op haar telefoon nadat ze zag dat kindje zwaar gewond was. Ze weet niet meer wat ze heeft gezocht, alleen dat ze daarna de spoedeisende hulp heeft gebeld.

Opvallend is dat in de telefoons van zowel de moeder als de vader al in januari en februari, dus weken voor de dood van het meisje, zoektermen zijn gebruikt over baby's die vallen. De moeder ontkent dat zij heeft gezocht op die termen.

In de zaak is ook de gastouder van het meisje als getuige gehoord. Uit die verklaring bleek dat het slachtoffertje een vrolijk meisje was, een blije vrolijke baby. Ze had wel smetplekken in haar nekje. De gastouder heeft bovendien gezien dat het kindje toen ze zeven weken oud was bloedkorstjes in haar gezicht had. Dit zou zijn gekomen door klittenband. De gastouder verklaarde dat het kindje in de week dat ze overleed 'goed te pas was'.

Op een privéfoto die in februari is gemaakt, is te zien dat dat het kindje een blauwige plek in haar gezicht heeft. Volgens de moeder had de vader verklaard dat het meisje op haar fopspeen had liggen slapen. De moeder geloofde die uitleg.

Vanwege tijdsgebrek is de zaak tegen de moeder aangehouden, zoals het nu lijkt gaat die zaak op 1 juli verder.