Jan uit Ootmarsum doet mee aan proef met kunstalvleesklier: "Mijn wonderpompje"

Het apparaat kan een groot verschil betekenen voor de kwaliteit van leven voor mensen met diabetes type 1. De kunstalvleesklier bestaat uit een glucosemeter en een pompje. De glucosemeter meet constant de suikerwaarde. Als deze te hoog is, dient het pompje automatisch insuline toe.

Mensen hoeven dus niet steeds zelf hun waarden te controleren. Het apparaat doet al het werk. Een heel verschil met bijvoorbeeld de zogenoemde sensoren, een soort pleisters die diabetespatiënten op bijvoorbeeld hun armen plakken. Deze sensor moet echter om de zoveel dagen vernieuwd worden.

Eén van de deelnemers is Jan Sleiderink uit Ootmarsum. Hij hoefde geen twee keer na te denken om deel te nemen aan de pilot en stemde direct in. "Ik was direct enthousiast. Ik ben dagelijks veel tijd kwijt met het reguleren van mijn waarden. Dit zou echt de ideale uitkomst kunnen zijn.”

Er zijn twee trainingsdagen en één van de onderdelen is een toets over het apparaat. Zo weten de deelnemers aan de pilot precies hoe het apparaat werkt en hoe ze het moeten gebruiken. Hoewel Sleiderink optimistisch gestemd is en er vooral veel zin in heeft, laat hij duidelijk blijken dat ‘hij nooit gekozen heeft voor leven met diabetes’.

Daarover zegt hij: "Het heeft wel echt veel impact op je leven. Je moet nadenken over alles. Je moet elke dag nadenken over wat je gaat doen en elke koolhydraat moet dan geteld worden. Dat is wel vermoeiend."

Hij heeft dan ook veel verwachtingen van het apparaat. "Ik heb heel hoge verwachtingen. Als het apparaat zijn werk goed doet, dan wordt het echt mijn wonderpompje.". Het uitwendige apparaat, ter grootte van twee smartphones, heeft hij nu aan een hoesje aan zijn riem hangen.

Naast de werking van het apparaat, is ook de grootte van het apparaat een verschil met andere meet- en regulatie-instrumenten. “Het is wel groter dan bijvoorbeeld de sensor op je arm”, beaamt ook Edith Rap van Inreda. Zij verzorgt de training voor de deelnemers.

Daarnaast is ze zelf ook diabetespatiënt. Zij deed al eerder mee in een vroeg stadium van de proef, en ze draagt het apparaat al een langere poos. Een goed moment om eens terug te blikken op de afgelopen tijd. “Het gaf direct een hoop rust. Je hoeft veel minder na te denken over alles wat je doet in het dagelijkse leven. Ik sliep ook veel beter, omdat de regulatie steeds automatisch ging.”

De pilot is onderdeel van een groot wetenschappelijk onderzoek naar de werking van de kunstalvleesklier, die is ontwikkeld door diabetespatiënt Robin Koops. Het zorginstituut Nederland en ZonMw hebben samen een subsidie van 10 miljoen beschikbaar gesteld.