Lees nu | Deze twee Zwolse docenten doen mee aan de zwaarste roeirace ter wereld

Een tocht van de Canarische Eilanden naar Noord-Amerika, die veertig tot zestig dagen kan duren. Het streven om te winnen heeft gedurende de lange voorbereiding inmiddels plaats gemaakt voor de missie om vooral veilig over te komen en uiteindelijk als vrienden over de finish te varen.

Hoewel de voorbereiding op schema ligt, is het het afgelopen jaar mede vanwege corona en een aantal privé-omstandigheden wel hectisch verlopen. "We hebben niet alle dingen kunnen doen die we gepland hadden", legt Scherpbier uit, "en ook het trainen en varen met de gehuurde Belgische oceaanroeier was vanwege corona op momenten lastig om te regelen."

De mannen zijn al ruim drie jaar bezig met hun plan en zijn momenteel druk met de laatste voorbereidingen. Ze liggen goed op koers, maar het zijn pittige maanden. "De financiering is nagenoeg rond en we hebben er zin in", zegt Scherpbier.

"Momenteel roei ik zo'n drie a vier keer per week. Ik train fysiek in een skiff en ook met een sloep. Tristan bereidt zich vooral fysiek voor op een roeitrainer en met crossfit."

Scherpbier, die aan de Thorbecke Scholengemeenschap in Zwolle lesgeeft, vertelt dat het de bedoeling is dat de oceaanroeier waarmee ze de oversteek gaan maken, binnenkort naar Nederland komt. "Zodat we daarin ook samen nog een paar flinke trainingssessies kunnen maken. We huren de boot van de Belgische botenbouwer Koen de Gazelle."

Mentaal en fysiek krijgen de mannen de komende maand ook nog een aantal pittige stress- en vermoeidheidstesten onder leiding van Defensie. In de kazerne in Amersfoort worden de twee roeiers met een aantal spoedcursussen mentaal en fysiek voorbereid op de loodzware roeitocht. "We krijgen nog een aantal persoonlijkheidstesten en een zware zestiguurstraining op het IJsselmeer", vertelt Scherpbier.

Dat de daadwerkelijke race nu in zicht komt, is voor de mannen een fijne wetenschap. Afgelopen jaar hebben ze het ook op privégebied allebei niet makkelijk gehad, iets wat misschien ook de komende periode nog doorwerkt.

"Mijn beide ouders zijn helaas in de aanloop naar deze roeirace overleden", legt Scherpbier uit. "Mijn moeder was al ziek en is in 2018 overleden. Mijn vader ben ik april dit jaar verloren. Dat is heftig en heeft erin gehakt. waardoor de focus op de race ook een tijdje wat minder was."

"En Tristan was toen hij aan het avontuur begon vrijgezel, en zat even zonder werk, maar heeft inmiddels een drukke baan, een vaste relatie en staat op het punt om voor het eerst in zijn leven vader te worden."

"Hoe dat uitpakt aan de vooravond van de roeirace, moet hij zelf gaan ervaren. Maar het staat wel vast dat het contact met het thuisfront tijdens de weken dat we aan het roeien zijn mentaal wat met hem zal doen."

Het belangrijkste doel dat de mannen voor ogen hebben is dat ze straks veilig de overkant van de Atlantische Oceaan bereiken. En dat ze dat ook als vrienden doen. Hun deelname aan de Atlantic Challenge is uit passie geboren en vormt de uitdaging met de elementen.

Voor Scherpbier lonkt het avontuur en de grote eenzaamheid op de Oceaan. Als extra stimulans wil hij de tocht goed volbrengen als eerbetoon aan zijn overleden vader. Een man die zelf altijd op de grote vaart heeft gezeten en die hem gestimuleerd heeft om het avontuur aan te gaan. "Hij vaart letterlijk mee, er komt een portret van hem in onze boot."

Maar de Zwolse docenten roeien vooral voor het goede doel. Met de overtocht sponsoren ze de organisatie The Ocean Movement, waarmee ze microbiologen steunen in hun onderzoek naar micro- en nanoplastics in de Noordzee en Waddenzee. "Ons doel is om met het volbrengen van de race voor die organisatie zo'n 40.000 euro bij elkaar te roeien."