Overijssel staat te springen om mensen zoals Sanne (36): tekort aan forensisch artsen

Ook in Twente is het niet altijd mogelijk om de roosters met eigen personeel rond te krijgen, vertelt forensisch arts Sanne Mensink (36). "Wij merken op dit moment dat het rooster nog gevuld is, maar soms is het wel nodig om ondersteuning te vragen vanuit andere regio's."

Maar wat doet een forensisch arts eigenlijk? "We hebben drie hoofdtaken", vertelt Mensink. "We zijn arts op het arrestantencomplex van de politie, dus we doen alle arrestantenzorg. We zijn tevens de gemeentelijk lijkschouwer. En daarnaast spelen we een grote rol bij het afnemen van sporen, bijvoorbeeld bij zedenzaken."

Als er ergens een lijk wordt gevonden, dan wordt de forensisch arts opgeroepen door de meldkamer van de politie. "Ter plaatse kijken we, samen met de politie en de forensische opsporing, naar de omstandigheden rondom het overlijden. Zijn er bijvoorbeeld aanwijzingen dat er derden bij betrokken zijn of is er iets duidelijk over de doodsoorzaak? Als forensisch arts kijken we naar het lichaam, bijvoorbeeld of er sporen van geweld zijn te vinden", aldus Mensink.

Het tekort aan forensisch artsen heeft volgens Mensink meerdere oorzaken. "Het vak is ook niet bij iedereen goed bekend. In de basisopleiding Geneeskunde is er weinig aandacht voor het vak, dus er zijn weinig studenten die ermee in aanraking komen. En daarbij hebben we ook te maken met een oudere generatie. Veel forensisch artsen nemen binnenkort afscheid van het vak, ook daardoor ontstaan er tekorten."

Toch koos ook Mensink er niet direct voor om forensisch arts te worden. Na haar studie Geneeskunde volgde ze de huisartsenopleiding, maar dat beviel toch minder goed dan gedacht. "Als forensisch arts kun je echt de diepte ingaan, puzzelen aan dingen. Maar ook het samenwerken met andere disciplines, zoals de politie, maakt het een heel aantrekkelijk vak."

Dat samenwerken met de politie betekent overigens niet dat Mensink alles met de politie deelt. "Wij hebben echt onze eigen positie", benadrukt ze. "Wij kijken naar wat er objectief te vinden is. Vooral in de arrestantenzorg zie je onze rol van behandelaar, daar hebben we echt een behandelrelatie met de arrestanten. De informatie die we van arrestanten krijgen, zullen we ook niet delen met de politie. Ons medisch beroepsgeheim is heel belangrijk."