Nieuws

"Als ik niet stil genoeg was, smeet mijn vader een voorwerp naar mijn hoofd"

Marieke Euverman uit Hengelo werd jarenlang door haar eigen vader geestelijk en lichamelijk mishandeld. "In de buitenwereld was mijn vader heel charmant en behulpzaam, maar thuis mishandelde hij mij en mijn zusjes. Mijn broertje moest toekijken hoe hij tegen ons schreeuwde en hoe hij ons sloeg."
"Het was in ons gezin 'normaal', we waren niet anders gewend. Al vanaf dat ik een baby was, is er tegen mij geschreeuwd. En later kwam daar het fysieke geweld bij." Marieke is nu veertig jaar en moeder van twee kinderen. Maar nog steeds heeft ze het gevoel dat ze niet helemaal zichzelf kan zijn. "Wanneer ik inschat dat iemand boos op mij kan worden, doe ik extra voorzichtig. En als mensen schreeuwen raakt mij dat. Voor mezelf opkomen blijf ik lastig vinden."
Het was normaal dat we werden geslagen.
Marieke Euverman

Buitenstaanders

Marieke komt uit een christelijk gezin. Elke zondag ging ze naar de kerk en zag ze hoe enthousiast mensen waren over haar 'aardige' vader. "Hij had echt twee gezichten. Buitenstaanders hadden, vermoed ik, geen idee. Al moeten de blauwe plekken zichtbaar zijn geweest. Mijn familie wist het wel. En ook de buren moeten dingen gehoord hebben. Maar niemand heeft iets gedaan om het te stoppen. Door alle heftige dingen die gebeurd zijn, kan ik mij de rol van mijn moeder moeilijk herinneren. Maar ook zij heeft het nooit gemeld."

Melden

Kim IJspeerd, spoedhulpverlener bij Jarabee, legt uit dat veel mensen geen melding van geweld doen, omdat ze eigenlijk niet willen dat het bestaat. En ze brengen zichzelf aan het twijfelen. "Ze denken 'Heb ik het wel goed gezien?' of 'Maak ik de problemen niet veel groter door het te melden bij Veilig Thuis?'. Maar als je ziet dat kinderen mishandeld of verwaarloosd zijn, kun je het beter gewoon direct melden."

Loyaliteit

Marieke heeft jarenlang haar mond gehouden. Ze bleef loyaal naar haar ouders toe. Totdat ze op haar vijftiende bij een vriendin was. "Ik voelde mij daar veilig en wilde niet meer naar huis. Mijn vader kwam als een dolle stier naar dat gezin toe om mij op te halen, maar ik ging niet mee. Ik weet nog dat ik in mijn broek had geplast van angst. Eerst heb ik toen een tijdje bij mijn oom en tante gewoond en daarna werd ik in een pleeggezin aan de andere kant van het land geplaatst. "
In het pleeggezin leerde ik wat liefde was.
Marieke Euverman

Pleeggezin

"Ik werd als enige van het gezin uit huis geplaatst. In die tijd vertoonde ik vervelend gedrag en niemand heeft echt gekeken naar de oorzaak van mijn gedrag. Terwijl ik wel heb verteld wat er thuis gebeurde. Maar er werd niet naar het hele gezin gekeken. Ik voelde me daardoor erg in de steek gelaten. Dat was wel een gemiste kans van de hulpverleners. "
Toch heeft het pleeggezin haar veel gebracht. "Het pleeggezin heeft mij geleerd wat liefde is. Ik was gelijk onderdeel van het gezin. Ze hebben mij laten zien hoe een gezin hoort te zijn."

Hulpverlening

Jeugdzorginstelling Jarabee roept elk jaar weer mensen op om kindermishandeling te melden. Natuurlijk ziet IJspeerd het soms ook mis gaan. "In een crisissituatie moeten wij in 28 dagen ontdekken wat er mis gaat in het gezin en wat er nodig is om de veiligheid te waarborgen. En helaas zijn ouders soms zo goed in toneelspelen, dat je als hulpverlener niet verder komt. Toch kan ik wel zeggen dat ik regelmatig bedankjes krijg van kinderen omdat ze zich nu eindelijk veilig voelen."

Crisisopvang

In de crisisopvang zitten kinderen die echt niet thuis kunnen blijven tijdens dat onderzoek van 28 dagen. "Die zijn dan zo ondervoed of er is zoveel agressie, dat we ze tijdelijk hier bij Jarabee in Hengelo plaatsen. Sommige van die kinderen hebben nog nooit met anderen aan een tafel gezeten om te eten. En de meesten zijn verbaasd over dat ze gewoon naar hun eigen school mogen gaan en dat ze hun baantjes of hobby's nog kunnen uitoefenen. Het beeld van zo'n crisisopvang is vaak erg vertekend."

Hulp

Marieke heeft voor haarzelf pas hulp gevraagd toen ze haar eerste kind kreeg. "Ik voelde niks voor het kind. Ik ben op de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis terecht gekomen, om de moeder-kindband te versterken. Maar toen ik er achter kwam dat het alles te maken had met mijn eigen jeugd, ben ik vertrokken. Ik kon het niet aan om daar mee aan de slag te gaan."
Pas toen ik mijn kind had geslagen, wilde ik in therapie om in mijn verleden te duiken.
Marieke Euverman

Zelf ook slaan

"Bij mijn tweede kindje werd ik agressief." De eerste keer dat Marieke het vertelt, begint ze te huilen. "Ik had mijn kind geslagen. Ik was hetzelfde als mijn vader. Dat wilde ik niet en toen ben ik echt met mezelf aan de slag gegaan."
Op de binnenkant van Marieke's arm prijkt een tattoo. Een open potje waar hartjes uitkomen. "Mijn vader zei altijd 'Ik heb potjes met dekseltjes en die moeten dicht blijven.' Nooit heeft hij willen praten over waarom hij zo agressief deed. Maar ik weet zeker dat hij ook als kind nare dingen heeft meegemaakt. Ik ben trots op mijzelf, want mijn potjes zijn nu open gebroken en er komt alleen maar liefde uit. Ik heb die cirkel van agressie doorbroken."

Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie? Tip de redactie via WhatsApp of via de mail.