nieuws
Column Anne Van der Meiden op RTV Oost tijdens stiltemoment aanslag Parijs
Column Anne van der Meiden
Theoloog en mediawetenschapper Anne van der Meiden uit Nijverdal stond om 11.00 uur in de uitzendingen van RTV Oost met zijn column 'De Prooi van het Verderf' stil bij de terroristische aanslag gisteren in Parijs.
Van der Meiden concludeert dat we voor de zoveelste keer machteloos en verontwaardigd zijn. Hij noemt de terroristen laffe mensen zonder respect voor het leven van mensen en al helemaal niet voor het vrije woord. Hij vraagt zich af wat we moeten met de hard bevochten vrijheid van meningsuiting.
Moeizame discussie
De roep om te wapen te gaan tegen het laffe schieten is volgens Van der Meiden "begrijpelijk, maar er is geen strijdplan, geen veldheer en slagveld." Hij voorspelt dat het een lange moeizame internationale discussie wordt om de laffe daden aan te pakken. Na de constatering van de machteloosheid over de aanslag in Parijs heeft volgens Van der Meiden het mededogen voor de mensen die het trof prioriteit.
Bij de aanslag op het satirische weekblad Charlie Hebdo kwamen in totaal twaalf mensen om het leven, onder wie acht journalisten. Journalistenvakbond NVJ heeft alle journalisten opgeroepen een minuut stilte te houden om 11.00 uur. RTV Oost koos voor de column van Anne van der Meiden op dat moment. De NPO en ook de regionale omroepen Gelderland en RTV Drenthe hielden om 11.00 uur een minuut stilte.
De hele tekst van de column:
DE PROOI VAN HET VERDERF
Laten we na de Parijse verschrikking van gisteren niet voor de zoveelste keer machteloos verontwaardigd blijven reageren op wat laffe mensen, zonder enig respect voor het leven van mensen en zeker niet voor het vrije woord (al is dat ook een spotprent), over ons uitstorten.
Kennelijk worden ze niet geraakt door onze verontwaardiging, want hun God is volgens hun geloof kennelijk groter dan ons recht op vrije meningsuiting en verleent hen het recht op moorden in zijn naam. We kunnen het geweld met walging verwerpen, maar daarmee is het niet neergeslagen. We zitten met een duivels dilemma.
We weten dat de vrijheid van meningsuiting geen wereldwijd erkend recht is en dat de vrije wereld er zelf ook soms ergerniswekkend tegen zondigt.
En dat sommige mensen aan hun verwerping ervan rechten ontlenen om laf te schieten. Waar ik mee worstel is de vraag wat we met dat oude, moeilijk verworven en zwaar bevochten recht moeten doen om het beter te verdedigen, te eerbiedigen, in de wetenschap dat niet alles kan en mag, ook niet van de wet, die deze vrijheid in de wet beperkt door de verantwoordelijkheid die de gebruiker heeft voor de wet. Zo staat het er.
Dat is voor zeer grote groepen in de wereld niet te begrijpen en te aanvaarden. Het spreekt vanzelf dat in de vrije wereld ook overtredingen tegen de vrijheid worden begaan en dat er groepen zijn die heel graag de vrije mening van andere groepen beperkt zouden zien, maar elke beknotting moet uit het geweten van degene die er gebruik van maakt gevoed worden en niet door externe dreiging. Begrijpelijk is de oproep: 'Te wapen' tegen de terroristen, maar er is geen strijdplan, geen veldheer, geen slagveld.
Ik voorspel een lange en moeizame internationale discussie over de aanpak van deze foute lafheid en de verbetering van de garantie voor allen om de oude rechten te mogen hanteren. Als een groot goed. Ook al misbruiken we het ook zelf wel eens, uit verkeerd begrepen eigenbelang. We staan voor de zoveelste keer onbeholpen bij de verschrikkelijke prooi van het verderf, dat deze middag in Parijs toesloeg. Voorlopig heeft het mededogen voor mensen die het trof prioriteit.
Anne van der Meiden
