Nieuws

Dit is waarom Marieke uit Zwolle boeken schrijft nadat ze haar ouders verloor bij vliegramp in Libië

"Het zal altijd pijnlijk blijven, maar je went ook aan het feit dat het pijnlijk is." Aan het woord is Marieke Poelmann uit Zwolle. Precies twaalf jaar geleden verloor ze haar ouders toen bij Tripoli in Libië een passagiersvliegtuig neerstortte. Van de 104 inzittenden overleefde alleen een Nederlands jongetje. Poelmann schreef intussen twee boeken waarin haar ouders een prominente rol spelen.
"Het zal nooit een normale dag worden, denk ik", zegt Poelmann voor wie de twaalfde mei sinds 2010 altijd verbonden is met het verlies van haar ouders bij die vliegramp. "Ik weet dat ze er niet meer zijn en ik mis ze nog steeds elke dag, maar ik heb daar niet elke dag meer zoveel last van."
Afriqiyah Airways vlucht 771 stortte neer tijdens de landing op de internationale luchthaven van de Libische stad Tripoli. Het vliegtuig was onderweg vanuit Johannesburg en zou via een tussenlanding in Tripoli naar Londen vliegen. In het vliegtuig zaten 93 passagiers, onder wie 71 Nederlanders.
Marieke Poelmann was 22 jaar oud. "Dan ben je nog niet helemaal af als volwassene, je hebt je ouders nog heel hard nodig. Ik deed ook nog best veel een beroep op ze. Ik kwam veel in Zwolle en nu eigenlijk niet meer." In één klap waren ze weg. "Dat duurt ook jaren voordat je dat echt beseft en begrijpt."

Controle hernemen

Maar hoe je met dat verlies om gaat, is voor iedereen anders, denkt Poelmann. Zelf ging ze schrijven, niet eens om het verlies van haar ouders beter te kunnen verwerken, maar vooral om de controle over haar leven te hernemen. "En dan in bijzonder over een deel van mijn leven waarover ik heel erg het idee had de controle te verliezen."
Haar belangrijkste doel: "Dingen in woorden vatten waarvan mensen zeggen, daar zijn geen woorden voor. Er is een enorm gat, wat ook nooit meer opgevuld kan worden. Maar zeker in het begin vond ik dat heel letterlijk; dat alles er nog was. In het huis waar ze woonden, dat de agenda van mijn moeder open lag met de afspraken van die week en dat hun jassen nog aan de kapstok hingen", vertelt Poelmann, refererend aan de titel van het boek dat ze in 2015 schreef 'Alles om jullie heen is er nog'.
Dat duurt ook jaren voor je dat echt beseft en begrijpt
Marieke Poelmann
Maar niet alleen de spullen van haar ouders bleven achter, ook de mensen die ze nalieten waren er natuurlijk nog steeds. "Eerst is er heel veel pijn, heel veel verdriet en heel veel gemis en pas later ontstaat er ruimte voor de mooie dingen en de mooie herinneringen aan alles wat je niet kwijt kan raken aan mensen die je verliest."
De ouders van Marieke Poelmann, die omkwamen bij de vliegramp in Tripoli, twaalf jaar geleden.
De ouders van Marieke Poelmann, die omkwamen bij de vliegramp in Tripoli, twaalf jaar geleden. © Marieke Poelmann
Onlangs kwam het boek 'Een eiland in de tijd' uit dat Poelmann schreef. In dat boek speelt het gemis van haar ouders ook een prominente rol, maar op een andere manier. "Dat gaat over een probleem dat speelt in mijn dertiger jaren, zo'n tien jaar na de ramp." Poelmann wil graag kinderen, maar dat gaat heel erg moeilijk, niet zonder medische hulp. "Voor mij speelt heel erg dat een generatie voor mij er al niet meer is, maar wat als er ook geen generatie na mij komt?" Poelmann is dus dat eiland in de tijd.
Eerst is er heel veel pijn en gemis, pas later ontstaat er ruimte voor de mooie herinneringen
Marieke Poelmann
"De rol die het verlies van mijn ouders in het verhaal speelt, is dat het een verdieping van het verdriet geeft", legt Poelmann uit. "Het verdriet van het moeite hebben met kinderen krijgen. Ik heb al een keer meegemaakt dat het niet goed kwam, dat er er iets heel ergs is gebeurd en daarmee ben ik een beetje mijn vertrouwen verloren in een goede afloop en de loop der dingen. Dat het op zijn pootjes terecht zal komen."

Invoelbaar en inzichtelijk maken

Het is iets dat mensen zich moeilijk kunnen voorstellen; je ouders op jonge leeftijd verliezen en dan misschien ook nog eens zelf geen kinderen kunnen krijgen. "Daarom schrijf ik erover, om dat invoelbaar en inzichtelijk te maken. Zon medisch proces is heel ingrijpend. Ik krijg gelukkig ook veel terug van vrouwen in vergelijkbare situaties die zeggen: eindelijk kan ik mensen vertellen wat ik doormaak door ze jouw boek te laten lezen."

Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie? Tip de redactie via WhatsApp of via de mail.