Nieuws

Veganisten uit Hardenberg zoeken verbinding met de boer

Keera Jones en Dennis Ter Horst op de boerderij
Keera Jones en Dennis Ter Horst op de boerderij © Jauke Boerdam
Het lijkt in de stikstofcrisis wel alsof veganisten en boeren steeds meer tegen over elkaar staan. Vooral op social media worden meningen en verwijten heen en weer geslingerd, wat verbinding onmogelijk lijkt te maken. "Toch willen wij als imperfecte veganisten het gesprek met een boer aan gaan", zeggen Keera Jones en Dennis Ter Horst uit Hardenberg.
"Wij schreven een blog over hoe het voedselprobleem opgelost kan worden", vertelt Dennis. "Gewoon granen en soja aan de mens geven in plaats van aan het vee. Toen we die blog hadden geplaatst, kregen we enorm veel reacties van boeren."
Keera pakt de reacties erbij. "Hier schrijft een boer dat ik zijn gazon mag komen leeg vreten. En een andere boer legt uit dat alleen het afvalschroot van de soja door dieren gegeten wordt en dat de bonen naar de mens gaan." Ze kijkt naar haar partner en vraagt: "Wist jij dat?" Haar partner schudt nee. Samen komen ze tot de conclusie dat ze toch eens in gesprek moeten gaan met een lokale boer.
Vegan blogger ontmoet boer

Onwetendheid

"Ik ben nog nooit op de boerderij geweest", bekent Jones wanneer ze het terrein van melkveehouder Stan Bosman oplopen. De boer heeft het stel met open armen ontvangen en vertelt tijdens de koffie waar hij als boer tegenaan loopt. Ze hebben veel vragen, waaruit al snel blijkt dat ze eigenlijk weinig over de boerderij weten.
Bosman legt alles heel rustig en duidelijk uit. Je ziet het wederzijds begrip steeds groter worden. "Wij boeren maken ons ook zorgen om de biodiversiteit. Het bodemleven is voor onze grond essentieel." Boer Stan heeft kruidenstroken en wil de mest van de urine scheiden zodat er minder stikstof vrij komt.
"Wat heel krom is, is dat ik niet al mijn eigen natuurlijke mest mag gebruiken, maar wel kunstmest mag bijkopen. Terwijl alleen al voor mijn bedrijf 9.000 kuub gas per jaar nodig is om die kunstmest te maken. Dus ik moet betalen voor de afvoer van mijn eigen mest en vervolgens betalen voor kunstmest. Het levert evenveel stikstof op, maar ook nog eens enorm veel gasverbruik. Kromme regelingen die de overheid oplegt."

Consument

Dennis en Keera vallen van de ene in de andere verbazing. Ondertussen vertelt de boer verder. "Mijn mest gaat helemaal naar Polen. En de overheid dwingt mij om op deze manier te werken."
In hun blog vroegen ze zich af of het graanprobleem van Oekraïne niet opgelost kan worden door minder vlees te eten. Ook daar staat de boer niet negatief tegen over. "De boer levert wat de consument wil. En zolang er steeds meer mensen op de aarde bij komen, wordt er ook steeds meer eten geproduceerd, wat de consument weer goedkoop koopt."

Conclusie

Keera heeft heel veel dingen geleerd, die ze niet had geweten zonder dit bezoek. Ze trekt in haar vervolgblog een eenvoudige, maar ook heldere conclusie. "Volgens mij wil de boer wel, maar wordt hij door de overheid en de consument tegengehouden. Wat ik heb begrepen, is als de consument tien cent meer betaalt voor een liter melk, de veestapel kleiner kan, de boer meer voor de natuur kan doen en zelf voldoende overhoudt voor zijn eigen inkomen."

Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie? Tip de redactie via WhatsApp of via de mail.