Een dag in het leven van forensisch arts in opleiding Tess (29): "Nog lang niet alles gezien"

Vaak denken mensen dat een forensisch arts alleen ter plaatse komt als er ergens een moord is gepleegd. Maar er komt veel meer bij kijken. Er zijn volgens Tess vier hoofdpijlers binnen het vakgebied. "We doen onderzoek bij een niet-natuurlijke dood of bij twijfel daaraan. We doen arrestantenzorg, dus we zijn een soort basisarts bij het arrestantencentrum. We maken letsel- en schaderapporten, ook bij zedendelicten. En we nemen bloed af bij mensen die zijn aangehouden omdat ze rijden onder invloed. Het is superdivers."

Een zeer afwisselende en belangrijke baan die nog niet erg geliefd is bij geneeskundestudenten, terwijl Nederland juist staat te springen om forensisch artsen. Volgens Tess zou dat weleens te maken kunnen hebben met het imago van het vak. "Mensen denken al snel dat ik grijs ben. We moeten juist laten zien hoe leuk dit vak is, ook voor jonge dokters."

Waarom ze zelf voor dit vak heeft gekozen? "Ik houd van spanning en sensatie en wil niet weten hoe mijn dag gaat lopen. Ook wilde ik graag buiten het ziekenhuis werken. Toen kwam ik al snel uit bij de forensische geneeskunde."

Door haar werk krijgt Tess veel te maken met de dood. Dat is soms lastig, maar tijdens de geneeskundeopleiding merkte ze al snel dat je als dokter niet iedereen beter kunt maken. "Je bent dus al wat gewend als je hieraan begint. Het klopt dat je in dit vakgebied veel narigheid ziet. Maar aan de andere kant kun je nabestaanden van overledenen antwoorden geven en zedenslachtoffers door een onderzoek heen helpen."

Maar ook Tess erkent dat sommige dingen je niet in de koude kleren gaan zitten. "Sommige zelfmoorden vind ik moeilijk. Je krijgt veel achtergrondinformatie en dus een kijkje in iemands leven. Soms is dat gewoon heel verdrietig. Dan baal ik er weleens van. Dat we als maatschappij iemand niet voldoende hebben kunnen helpen. En wat ik ook moeilijk vind, is onrecht bij kinderen."

Vroeger waren het vooral specialisten of huisartsen die dit type werk ernaast deden, maar tegenwoordig is het een volwaardige opleiding van drie jaar. In die periode word je volgens Tess klaargestoomd voor het vak. "Nu moet je er als jonge dokter echt voor kiezen."

Een stukje psychologische hulp hoort daarbij, want het is niet niks waar forensisch artsen dagelijks mee te maken krijgen. "Een oud-collega zei ooit: ze weten me nog steeds dagelijks te verbazen. En dat hoort echt bij dit vakgebied. Ik heb nog lang niet alles gezien. Gelukkig, want dat vind ik juist zo leuk aan dit vak."