Hoe de liefde fotograaf Paul van Gaalen bevrijdde uit een inktzwarte periode

In Afrika rent de grootste vrouwtjesolifant met wapperende oren boos op hun af. "Rustig blijven, dat is het enige wat je kunt doen," zegt de natuurfotograaf. "Ik steek rustig mijn hand ophoog, met de hoop dat ze stopt."

Gelukkig voor hun houdt de matriarch in. "Ze slingert met haar slurf, wappert nog een keer met haar oren, maar draait dan om. En mijn vrouw filmt alles. Als ik dat filmpje terugzie, krijg ik het weer warm," lacht van Gaalen. Ze hebben zelfs in een tentje tussen een groep leeuwen geslapen. "Niks is mooier dan dat."

In 2013 overleed zijn vrouw Ragnhild door kanker. Hij moet even slikken voordat hij kan vertellen wat dat met hem deed. "Het voelde alsof ik onder een lawine terecht was gekomen en er niet meer onderuit kwam." Dan begint hij te huilen. "Ik kwam in een diep dal terecht en wilde er niet uit komen. Ik pakte mijn fototoestel alleen nog op als de kleinkinderen in de buurt waren."

Hij ontmoette Beertje uit Staphorst en zij hielp hem langzaam uit het dal te klimmen. Beertje kijkt naar haar verdrietige man en vult de stilte die valt. "Ik hoorde al zijn prachtige verhalen aan, we deden allerlei dingen samen en zo groeide ook de liefde voor elkaar."

Inmiddels is het meer dan 20 jaar geleden dat Paul vertelde over het bizarre en geheime avontuur in Chileens Patagonië. "Daar werd ik gedropt door een veel te rijke meneer, die exclusieve natuurfoto's wilde van de dieren en het onbekende landschap. Die gaf hij dan aan zijn familie en vrienden. Ik kwam in totaal ontoegankelijk gebied, op plekken waar nog nooit iemand was geweest. Ik kreeg een zeiljacht, een vliegtuig en bergbeklimmers die de Mount Everest hadden bedwongen gingen mee als begeleiding. Alles wat ik maar nodig had voor een half jaar fotograferen in the middle of nowhere. Het was de meest uitputtende, maar ook meest fantastische reis die ik ooit heb gemaakt."

Mountainlions, orka's, panters en alle seizoenen zijn door Paul vastgelegd. "Ragnhild is de laatste twee maanden door Vuurland meegegaan. Dieren waren niet bang, want ze hadden nog nooit mensen gezien. Als je je als gast gedraagt en dieren aan jou te laat wennen, dan gaan ze hun natuurlijke gedrag vertonen. Dat is het mooiste om vast te leggen. Maar daarvoor hoef je niet perse ver weg. Dat kan ook gewoon hier, bij de Dinkel. Als ik dan die prachtige ijsvogel zie en het lukt mij om hem mooi op de plaat te krijgen, word ik net zo blij."

Zijn grijze baartje en korte grijze haar verklapt dat hij nu toch wel wat ouder wordt. "Vroeger, toen ik nog heel lenig was, lag ik soms uren plat op mijn buik, verstopt in een kuil afgedekt met takjes om een wulp te fotograferen. Tegenwoordig doe ik dat iets comfortabeler", zegt hij.

Zijn nieuwe grote liefde Beertje is niet van de avonturen. "Als ik dan hoor dat het ook echt wel gevaarlijk was wat hij allemaal deed, dan blijf ik liever thuis. Maar als we in de omgeving op pad gaan, ga ik graag mee en ben ik altijd blij als Paul zijn camera meeneemt. Dat heeft wel even geduurd. Hij was de liefde voor het fotograferen kwijt, maar hij wordt steeds meer zichzelf."

Samen maakten ze het boek over de Dinkel. "Ik ben onderwijzeres en heb voor de historische vereniging wel eens teksten nagekeken. Maar een boek schrijven was voor mij totaal nieuw." Vol trots en met een brede grijns vult Paul aan. "Maar het mij gelukt om haar over te halen! We hebben het gewoon samen gedaan en er staat, ook ter eerbetoon aan Ragnhild, één foto van haar in het boek. Onze dochters hebben één pagina meegeschreven. Wat mij betreft is de cirkel nu rond."

Wil je het boek "Beleef de Dinkel" van Paul en Beertje van Gaalen winnen? Word dan lid van Groen Overijssel en geef aan dat je het boek graag wilt ontvangen.