Nieuws

Moeder Laura vecht voor haar vijfjarig dochtertje in Spanje: 'Waar ze nu zit loopt ze gevaar'

Laura met haar dochtertje op de fiets, toen het meisje nog in Nederland was.
Laura met haar dochtertje op de fiets, toen het meisje nog in Nederland was. © Eigen foto
De situatie is op z'n zachtst gezegd opmerkelijk: een vijfjarig meisje verblijft bij haar biologische vader in Spanje, terwijl er tegelijkertijd in dat land een onderzoek tegen hem loopt wegens vermeend seksueel misbruik met de kleuter. Moeder Laura (44) doet vanuit Nederland nu alles wat in haar macht ligt om haar dochtertje weer in de armen te kunnen sluiten. "Uiteraard heb ik haar het liefst nu hier bij me thuis in Nederland, maar het allerbelangrijkste is dat mijn dochter zo snel mogelijk in veiligheid wordt gebracht. Desnoods in een pleeggezin. Want waar ze nu zit loopt ze gevaar."
Laura (om veiligheidsredenen een fictieve naam, maar echte naam is bij de redactie bekend) woont al enige tijd in Spanje als ze begin 2016een relatie krijgt met haar toenmalige geliefde. Na een veelbelovende start, trouwt ze hoogzwanger. Maar al een maand of acht na de geboorte van hun dochtertje ontstaan de eerste barstjes in hun huwelijk.

Aanwijzingen misbruik

Laura vertelt dat er al sprake was van huiselijk geweld, maar dat ze daar nooit aangifte van durfde te doen. Kort na de eerste aanwijzingen van mogelijk misbruik van het dochtertje, besluit ze van haar man te scheiden. Op dat moment - een half jaar na de echtscheiding - zit Spanje vanwege de coronacrisis in een strenge lockdown.
Bij het dochtertje is dan niet alleen sprake van fysieke aanwijzingen, maar ook begint het meisje ineens taal uit te slaan die bepaald niet bij een kleuter past. Het meisje is dan nog maar net vier jaar oud.
Er zijn bovendien redenen om aan te nemen dat niet alleen de vader, maar ook de opa aan het meisje heeft gezeten. Dat zou zijn gebeurd toen hij als oppas-opa fungeerde, terwijl de vader aan het werk was. De vader en opa zijn tijdens de lockdown beurtelings veelvuldig alleen met de kleuter.
Op een gegeven moment beschikt Laura over zoveel informatie - waaronder foto's, beeld- en geluidsopnames - dat ze tegen beiden aangifte doet van seksueel misbruik.
"Ik zag dat als mijn moederplicht om mijn dochtertje te beschermen", zegt ze. "Vanwege de taalbarrière duurde het twee dagen voor de aangifte was afgerond. Er lag een doktersverklaring dat mijn dochtertje niet terug mocht naar haar vader en er zou een protocol seksueel misbruik in gang worden gezet. De zaak werd uiterst serieus genomen."

In de tegenaanval

Vanaf dat moment lijkt het of de oorlog is uitgebroken. De vader gaat meteen vol in de tegenaanval. Hij doet de volgende dag aangifte van kinderontvoering en Laura belandt in een nachtmerrie.
"Na 35 dagen in Spanje naar hulp, bescherming, bemiddeling, onderzoek en een veilig thuis te hebben gezocht, voelde ik me op een bepaald moment niet meer veilig. Opgejaagd als een stuk wild door de Spaanse politie."
Ze boekt in de zomer van 2021 hals over kop een retourticket en vliegt met haar dochtertje naar Nederland. "Ik heb haar in de auto gezet en gezegd dat we op vakantie zouden gaan naar opa en oma in Holanda. "Jippie", zei ze, waarna we naar het vliegveld van Alicante reden. Het was een tijdelijke noodoplssing, zodat we even rust kregen, in afwachting tot er in Spanje bescherming zou zijn geregeld en er een onderzoek zou worden opgestart. In Nederland heb ik me vervolgens meteen bij de politie gemeld en kregen we een veilig adres."

13 aangiftes

De vader laat het er echter niet bij zitten. De gerechtelijke procedures rijgen zich aaneen als hij in totaal 13 verschillende aangiften tegen Laura doet. Binnen de kortste keren regent het rechtszaken. Niet alleen in Spanje, maar ook in Nederland. Dit leidt onder meer tot een internationaal opsporingsbevel. "Gelukkig worden mijn dochter en ik die dagen in Nederland beschermd door politie en justitie."
Laura waakt er in die tijd voor om te reizen. "Ik kreeg een uitnodiging om in Spanje mee te werken aan het onderzoek naar seksueel misbruik, maar dat durfde ik niet aan. Onder meer omdat er geen beschermende maatregelen werden getroffen voor mij en mijn dochtertje. Was bang dat ik - zodra ik een voet op Spaanse bodem zou zetten - zou worden aangehouden wegens kinderontvoering."
Haar advocaat Sophie Hof zegt overigens dat het begrip kinderontvoering in de juiste context moet worden gezien. "Beide ouders hebben het ouderlijk gezag. Zodra de een dan het kind zonder toestemming meeneemt, heet het in juridische termen al heel snel kinderontvoering."

Terug naar vader

Er volgen rechtszaken en er wordt doorgeprocedeerd tot aan de Hoge Raad, waar Laura uiteindelijk het onderspit delft. De Hoge Raad bepaalt namelijk dat het meisje terug moet naar Spanje. Voornaamste reden daarvoor is dat de moeder op dat moment vanwege het Europese arrestatiebevel niet terug kan naar het Iberisch schiereiland.
Laura ziet geen andere uitweg dan haar dochtertje af te staan aan de biologische vader. De rechter heeft gesproken en ze kan niet anders dan het vonnis respecteren.
"Volgens het vonnis mocht ze nog vijf dagen bij mij blijven, maar ze werd meteen door jeugdzorg en voogd gillend uit huis gehaald. Wilde per se niet weg. Dat was echt een traumatische ervaring, waarvan ik nog steeds veel last heb."
Laura weet nog wel af te dwingen dat ze haar dochtertje vier dagen lang twee uur per dag mag zien, maar daarna vliegt het meisje onverbiddelijk samen met haar vader naar Spanje.
Tot overmaat van ramp schorst de Spaanse rechter haar kort daarop uit het ouderlijk gezag, wat haar rechtspositie er alleen maar moeilijker op maakt in de reeks juridische procedures die loopt. "Toen mijn dochtertje in Nederland verbleef, was ik verplicht mee te werken aan een bezoekregeling. Iedere week zag mijn ex haar in een speciaal omgangshuis met begeleiding. Nu ze terug is bij de vader in Spanje heb ik haar niet één keer meer in het echt kunnen en mogen zien, nu al ruim elf maanden. “

'In gevaar'

Sindsdien heeft Laura maar één doel: haar dochtertje weghalen bij haar ex. Ze staat ermee op en gaat ermee naar bed. "Ik zie het als mijn plicht als moeder om haar in veiligheid te brengen."
Medio vorig jaar had er een rechtszaak rond de kinderontvoering plaats, waarop het Europese arrestatiebevel met onmiddellijke ingang wordt ingetrokken. Ze mag weer vrij naar Spanje reizen, maar durft het niet aan. Ze zegt bang te zijn: "Vooral ook omdat haar ex-schoonfamilie in Zuid-Spanje veel macht en aanzien geniet. Ik woon nu in een klein dorp in Overijssel, waar ik me veilig voel. Al mag ik nog steeds mijn dochtertje niet zien, ben ik mijn huis kwijt en is mijn bedrijf in Spanje gestopt. Ik kan weinig anders doen dan hier blijven en sterk blijven."

Ongerust

Maar de ongerustheid over haar dochtertje overheerst. Uit psychische rapporten, die zijn gemaakt toen het meisje in Nederland verbleef, blijkt dat de kleuter een open, blije en spontane indruk achterliet. De ongerustheid van moeder Laura wordt alleen maar versterkt door een recent forensisch onderzoeksrapport, dat is opgemaakt in Spanje. Daarvan is de uitkomst dat het meisje een uiterst gestreste indruk maakt, niet spontaan en coherent is. "Met als belangrijkste conclusie uit dit onderzoek dat 'de minderjarige gevaar loopt' ", aldus moeder Laura.
"Enerzijds bevestigt dit onderzoek mijn vermoedens dat ze in Spanje niet op de juiste plek zit, maar anderzijds maakt het me alleen maar ongeruster. Uiteraard heb ik haar het liefst bij me, maar desnoods moet ze maar worden ondergebracht in een Spaans pleeggezin. Als ze maar weg is waar ze nu zit. Want daar is ze niet veilig. Ze loopt er gevaar."

Omgangsregeling

Haar ex saboteert volgens Laura intussen de omgangsregeling. "Ik heb haar al ruim elf maanden niet meer fysiek gezien. En ook het laatste Facetime-contact dateert van 17 dagen geleden. Hij doet alles om te voorkomen dat ik haar op een normale manier spreek. Normaal gesproken moet een moeder open met haar dochtertje kunnen communiceren, zonder dat de vader invloed op het meisje kan uitoefenen. Terwijl de rechtbank heeft bepaald dat ik recht heb op een dagelijks contactmoment en er bovendien een fysieke omgangsregeling moet komen. Zoals de vader die in Nederland heeft gehad. Een kind heeft het recht beide ouders te zien. Zeker in deze situatie is het voor een vijfjarig meisje essentieel dat ze goed contact kan hebben met haar moeder."

Reactie advocaat

Laura heeft in Nederland de advocaat Sophie Hof in de arm genomen, gespecialiseerd in overleverings- en zedenzaken. De raadsvrouw spreekt van een in- en intrieste zaak.
"Nadat mijn cliënt haar dochtertje meenam naar Nederland is haar ex er vol in gegaan. Heeft 13 aangiftes tegen haar gedaan en is echt bezig haar kapot te procederen. En het lastigste is nog: omdat het dochtertje zich in Spanje bevindt, spelen zich vrijwel alle rechtszaken daar af. Dat maakt het juridisch extra moeilijk."
Hoe ze als advocaat de kansen inschat dat het meisje op termijn terug komt naar Nederland? "Nou, om heel eerlijk te zijn, zie ik dat nog niet zo heel snel gebeuren. Maar we hebben niets te verliezen en blijven vechten voor haar."

'Wrang'

De advocaat noemt het wrang dat het meisje in de tussentijd bij haar vader en opa is, terwijl die worden verdacht van seksueel misbruik. "Ik heb veel ervaring in dit soort zaken en ik weet ook dat een aangifte tegen een ouder wegens ontucht snel is gedaan. Kijk, of er daadwerkelijk ontucht is gepleegd, kan ik simpelweg niet weten. Maar wat ik wél weet is dat ik heel veel zowel beeld- als audiomateriaal voorbij heb zien komen op basis waarvan ik durf te stellen dat er hier toch wel hele sterke aanwijzingen zijn dat er meer aan de hand kan zijn. Deze aangifte ziet er heel zorgelijk uit en alles moet goed worden onderzocht. Dat meisje heeft bepaalde dingen verteld... Een kind van vier laat zich niet in dergelijk taalgebruik souffleren."

'Plicht als moeder'

Laura zegt dat al haar hoop nu erop is gericht dat het zedenonderzoek dat nu in Spanje loopt, uiteindelijk leidt tot een rechtszaak. Een Spaanse onderzoeksrechter heeft nu onlangs het dossier doorgeschoven naar een hogere provinciale rechtbank, waar zich op dit moment drie rechters over de zaak buigen.
"Ik heb heel wat bewijsmateriaal verzameld, waarvan ik meen dat de rechter er niet omheen kan. Maar de tijd tikt door. Mijn dochtertje is daar bij twee mensen van wie ik vermoed dat ze aan haar hebben gezeten. Alleen het idee al is om misselijk van te worden en voor een moeder onbegrijpelijk. Je voelt je machteloos dat een klein minderjarig meisje daar onbeschermd bij haar vader woont."

Lange adem

"Ik heb in deze zaak inmiddels zoveel vreemde dingen gezien dat ik heel goed besef dat ik een lange adem moet hebben en dat het heel lastig zal worden om haar op korte termijn weer te kunnen zien. Maar als moeder wil ik in ieder geval alles hebben gedaan wat in mijn macht ligt. Voor de rest kan ik nu alleen maar goed voor mijzelf zorgen en moet ik sterk blijven om zo te kunnen blijven strijden voor gerechtigheid voor mijn dochter. Zodat een klein vijfjarig meisje weer een normaal, rustig en veilig leven kan leiden. Want ik ga er vanuit dat het recht uiteindelijk zegeviert en ik haar weer in mijn armen kan sluiten."

Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie? Tip de redactie via WhatsApp of via de mail.