Overige sporten

Tom Stamsnijder had bijzondere band met verongelukt wielericoon Davide Rebellin: 'Ik kreeg zelfs knuffel van hem'

Tom Stamsnijder, gedurende zijn tijd bij wielerploeg Gerolsteiner
Tom Stamsnijder, gedurende zijn tijd bij wielerploeg Gerolsteiner © ANP Foto
Voormalig wielerprof Tom Stamsnijder fietste twee seizoenen samen in de ploeg met Davide Rebellin (51), het gisteren verongelukte wielericoon. Een ploeggenoot waar de Bornerbroeker met een hele speciale herinnering aan terugdenkt. Los van de knuffel die Stamsnijder vlak na een etappe ooit kreeg, kwam Rebellin hem vele maanden later persoonlijk bedanken met een gesigneerde gele trui. "Dat hij die moeite nam, zegt toch wel heel veel over de persoon Davide."
Stamsnijder is al een aantal jaartjes met wielerpensioen. Net als oud ploeg- en streekgenoten Albert Timmer en Tom Veelers met wie hij samen in een groeps-app zit. "En sinds Marcel Kittel (oud-sprinter met veertien Tour-etappes achter zijn naam, red.) hier in de regio woont, hoort hij er ook bij."
Stamsnijder - getogen in Enter, maar sinds een aantal jaren woonachtig in Bornerbroek - vernam het nieuws over het fatale ongeval van Rebellin via Twitter. "Ik zag een foto van hem in het grijs en dacht: wat is dit?"

Grote naam

De Italiaanse wielergrootheid Rebellin kwam om het leven nadat hij tijdens een trainingsritje werd aangereden door een vrachtwagen. Rebellin overleed ter plaatse, terwijl de chauffeur doorreed. Rebellin was vanwege zijn indrukwekkende palmarès niet alleen een grote naam in het peloton, maar vooral ook een markante persoonlijkheid. Al was het alleen al omdat hij dertig jaar lang prof was. Sinds oktober nog maar was hij wielerprof af, maar hij had al aangekondigd dat hij gravelwedstrijden ging rijden. Omdat hij nu eenmaal niet zonder wielrennen kon.

Persoonlijk adjudant

Tom Stamsnijder werd in 2007 prof bij de Duitse formatie Gerolsteiner: een team met meerdere kopmannen, maar waar Rebellin onbetwist de allergrootstse naam was. Winnaar van tal van klassiekers, waaronder het monument 'Luik'.
Stamsnijder werd daar al snel zijn persoonlijk adjudant op het vlakke. "Davide was wat minder behendig in het waaierrijden en het gewriemel in het peloton. Ik moest hem dan uit de wind zetten en hem naar voren loodsen. En als hij dan eenmaal in de voorste waaier zat, kwam het wel goed."
Nadat hij al drie keer op het podium van Parijs-Nice had gestaan, had Rebellin in 2008 zijn zinnen op de Franse voorjaarswedstrijd gezet. Het is in dat jaar dat Stamsnijder een belangrijke pion vormt, waardoor Rebellin de felbegeerde etappekoers eindelijk op zijn naam weet te schrijven. "Na afloop van een van de etappes waardoor hij aan de leiding kwam in het klassement, kreeg ik na afloop in de bus zelfs een knuffel van hem."
In 2008 zegevierde Rebellin - met Stamsnijder aan zijn zijde - in de rit naar de zon: Parijs Nice
In 2008 zegevierde Rebellin - met Stamsnijder aan zijn zijde - in de rit naar de zon: Parijs Nice © ANP Foto

Timide

Een bijzondere gewaarwording voor de beginnend wielerprof Stamsnijder. Vooral omdat Rebellin erg op zichzelf was en weinig sprak met zijn ploeggenoten. En zich amper met hen bemoeide. Niet omdat hij zich arrogant opstelde. Juist niet, benadrukt Stamsnijder.
"Maar hij was nu eenmaal erg introvert. Heel rustig en timide. Ondanks de enorme status die hij in het peloton genoot. Tegelijk liet hij iedereen in zijn waarde. Ook de jonkies in de ploeg. Deed nooit neerbuigend ofzo, terwijl je dat soms ook weleens anders zag gebeuren."
En dan was er natuurlijk de taalbarrière: "Ik sprak amper een paar woorden Italiaans, hij amper Engels. Daardoor bleven het oppervlakkige gesprekken. Vaak met handen en voeten."

Mateloze beroepsernst

Rebellin werd geroemd om zijn mateloze beroepsernst. Leefde als een monnik voor de sport. Daarin ging hij heel erg ver. Dronk nooit koffie, alcohol, cola en suiker was voor hem taboe. En stond erom bekend dat hij 's avonds steevast rond elven naar bed ging.
"Davide was op en top prof. Zijn voeding, zijn rust. Hij was niet iemand die dat op anderen wilde overbrengen, maar door naar zijn aanpak te kijken kon je wel het nodige van hem leren."
De Italiaan werd ooit geschorst wegens dopinggebruik. "Over de doden niets dan goeds, maar dat is helaas ook een hoofdstuk in zijn carrière. Elke wielrenner heeft zo zijn helden. Ik uiteraard ook. Toen ik de overstap maakte naar de profs waren dat Boogerd, Dekker, Armstrong, Ullrich en Rebellin. Het is dan extra bijzonder als je aan de zijde van zo iemand mag fietsen. En hoe je het ook wendt of keert: ondanks de verhalen die later over deze renners naar buiten kwamen, zij waren destijds toch wel dé mannen. Maar vooral het feit dat Rebellin na zijn schorsing zich zo wist terug te knokken, zegt veel over zijn gedrevenheid. Anders hou je het uiteraard ook niet tot je vijftigste vol."

Gele trui

Hoe wrang: amper een maand na zijn afscheid en hij aankondigt dat hij zich op gravelwedstrijden gaat storten, komt de Italiaan door een verkeersongeval om het leven.
Stamsnijder is ervan geschrokken: "Er verongelukken de laatste jaren wel vaker wielrenners. Veel te veel. En dan ook nog buiten de wedstrijden om. Weet je, halverwege die door Rebellin gewonnen Parijs-Nice viel ik uit door een knieblessure. Stond echt maanden aan de kant. En toen ik eindelijk weer mocht koersen, klopte Davide op een avond na het eten op mijn hoteldeur. Hij had een exemplaar van de gele leiderstrui van Parijs-Nice bij zich, door hem gesigneerd. Als persoonlijk bedankje. Dat maakte de band met hem voor mij toch wel speciaal. Ik mag dan nooit echte gesprekken met hem hebben gevoerd, dat hij die moeite nam zegt voor mij toch wel heel veel over hem als persoon. Meer dan duizend woorden."

Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie? Tip de redactie via WhatsApp of via de mail.