Hoe dit vervallen schuurtje in Hoge Hexel weer een uniek Rijksmonument moet worden

Hoe bijzonder dit schuurtje is? Kunsthistoricus Marcel Meijer Hof weet daar het antwoord wel op. "Niet alles van het schuurtje zal uit de 18e eeuw stammen, maar deze scharnieren komen hoogstwaarschijnlijk wel uit die periode", zegt 'ie terwijl hij er met z'n vingers overheen wrijft. "Ze zijn met de hand gemaakt en deze vorm kom je tegenwoordig helemaal niet meer tegen."

Een paar meter verderop is er nog iets wat hem opvalt: het gevlochten riet. "De voorkant van het schuurtje is helemaal versierd geweest met kruislings gevlochten bundeltjes stro. Bovenaan is het nog te zien, maar de rest is er gewoon afgeregend."

De zoon van de oud-eigenaren van het schuurtje kon het verval niet langer aanzien en schreef een brief naar erfgoedvereniging Heemschut. "Het was een heel emotioneel verhaal. Over hoe z'n familie vroeger met het schuurtje omging en hoe ze alles keurig hebben opgeknapt. Het doet hem heel erg pijn dat het er zo slecht bijstaat", vertelt Jan Astrego van de erfgoedvereniging.

De 'nieuwe' eigenaar kocht het schuurtje in 1996. Sindsdien is er weinig tot niets gebeurd. Er lijkt een soort impasse te zijn tussen de eigenaar en de gemeente Wierden. Het schuurtje valt in de stankcirkel van een veehouderij en dus is woningbouw niet toegestaan. Pas als deze veehouderij stopt, lijkt er iets mogelijk te zijn. In de tussentijd is vooral het monument er de dupe van.

Blijkbaar was het tijd voor een laatste noodgreep: erfgoedvereniging Heemschut. Hoewel ze daar niet de middelen hebben om een juridische strijd aan te gaan of zelf de boel op te knappen, kunnen ze wel de provincie Overijssel wijzen op haar taak. Sinds 2012 zijn provincies namelijk toezichthouder op het gebied van Rijksmonumenten. Zij kan optreden tegen een gemeente als er sprake is van ernstige taakverwaarlozing. Maar de afgelopen tien jaar bleef het ook vanuit die kant stil.

"We zeggen weleens: de provincie Overijssel heeft qua monumentenzorg KWW in het vaandel staan. We kunnen niks, we weten niks en we willen niks. Dat is hier wel een beetje aan de orde", aldus Astrego terwijl hij naar het schuurtje kijkt. Inmiddels heeft hij naast de provincie ook de inspectie, de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed en de gemeente Wierden aangesproken. "We hopen dat dat voldoende rumoer geeft om er toch iets mee te gaan doen."

Het doet zowel Astrego als Meijer Hof 'pijn' als ze naar het schuurtje kijken. "Ik word hier eigenlijk ontzettend boos van", zegt de kunsthistoricus. "Het is met liefde gebouwd en onderhouden. Dit is gewoon een schuur en geen woonhuis. Toch wilde de boer iets moois maken en het vlechtwerk is daar het voorbeeld van. Nu wordt het achteloos weggegooid alsof het niets is. Tragisch."