Na ruim 20 jaar stekker uit meldkamer Hengelo: "Sommige incidenten blijven je altijd bij"

Nee, zo groot als de nieuwe meldkamer in Apeldoorn is die van Hengelo niet. En zo strak als het interieur er in Apeldoorn uitziet, is het in Twente ook nooit geweest. Maar het teamgevoel en de saamhorigheid was er al die jaren. En de vraag is of ze dat in Apeldoorn gaan bereiken. "De sfeer die hier heerst, is fantastisch. Ik denk dat veel collega's dat gaan missen", zegt Dave de Leeuw, coördinator Meldkamer Brandweer.

Vanmiddag nemen de in totaal 450 (onder wie veel nieuwe) centralisten in Apeldoorn alle 112-telefoontjes aan die vanuit Overijssel worden gepleegd. In een gloednieuwe meldkamer. Daarmee komt er niet alleen een einde aan de centrale in Hengelo, maar ook in Arnhem en de huidige locatie in Apeldoorn sluiten en worden dus samengevoegd. Een aantal centralisten verhuist mee en voor een aantal stopt het werk in de meldkamer.

Na ruim twintig jaar gaat daarmee de stekker uit de telefoon in Hengelo. Een apart gevoel, vertelt De Leeuw. "Alle collega's die hier gewerkt hebben zijn uitgenodigd om vanmiddag nog even langs te komen. Het zal vast lastig zijn en er zal hier en daar een traantje vloeien, maar dat hoort er ook bij denk ik."

In die twintig jaar zijn er talloze telefoontjes in Hengelo binnengekomen. Van brandmelding tot een dier in nood. Bij de politie, ambulance en brandweer. Tussen alle die belletjes zaten er meerdere die De Leeuw en zijn collega's altijd bijblijven. Bijvoorbeeld de vuurwerkramp in Enschede en het kruisboogdrama in Almelo. "Ik werk zelf nu vijf jaar hier op de meldkamer", zegt De Leeuw. "En in die jaren blijven mij inderdaad het kruisboogdrama, maar ook storm Eunice (februari 2022, red.) en de ingestorte woning in Oldenzaal bij."

Bij die incidenten staat iedereen in de Hengelose meldkamer vanaf de eerste seconde 'aan'. "Van spanning is niet zoveel sprake, want er zitten hier allemaal ervaren centralisten die goed weten wat ze moeten doen. En dan is het mooi om te zien hoe er wordt samengewerkt. Bij dit soort incidenten wordt veel gevraagd van de collega's. Iedereen staat op scherp en ook de calamiteitencoördinator die we hier hebben, krijgt het dan druk. Er is onderling contact, de eenheden worden aangestuurd en er wordt overlegd met leidinggevenden die bij het incident aanwezig zijn."

Een kruisboogdrama of grote brand komt natuurlijk onverwachts binnen. Maar bij een storm, zoals Eunice vorig jaar, weten ze in Hengelo van te voren dat ze het druk krijgen. "Dan schalen we op en spreken we goed af wie wat doet. In plaats van twee brandweercentralisten zitten er dan zes. En dan nog hebben die het ontzettend druk. Niet alleen met Twentse meldingen, maar ook meldingen uit de rest van het land. Elke beschikbare centralist in Nederland krijgt dan meldingen binnen, zodat alle belletjes snel beantwoord kunnen worden. Al met al kregen we zo'n 850 meldingen op één dag binnen."

Al tien jaar was het bekend dat er een nieuwe meldkamer zou komen die heel Oost-Nederland zou bedienen. En dus was ook al duidelijk dat er een einde zou komen aan de Hengelose meldkamer. Met man en macht werd er gewerkt om alles draaiende te houden. "Er lagen wel flinke uitdagingen", vervolgt De Leeuw. "De afgelopen jaren hebben we verschillende oplossingen moeten verzinnen om voldoende personeel te krijgen. Zo zijn er hier nu veel centralisten aan het werk die eigenlijk 'op de wagen zitten'. Zij zijn dus brandweerman of -vrouw en hebben een interne opleidingen gedaan om ook dit werk in de meldkamer te kunnen doen."

Tevreden kan De Leeuw concluderen dat ze de uitdagingen succesvol doorgekomen zijn. "Het is niet een kwestie van 'even' een brandweerman achter de computer zetten. Het is verantwoordelijk en soms complex werk. Maar gelukkig hebben we een aantal collega's gevonden die het leuk vinden om te doen en die ook geschikt zijn voor de functie."

Lang niet iedereen die nu in Hengelo werkt, verhuist mee naar Apeldoorn. "Bijvoorbeeld de mannen die hier nu werken", zegt De Leeuw wijzend naar collega's achter de schermen. "Zij gaan weer op de kazerne aan het werk. En voor de collega's die wel meeverhuizen naar de nieuwe meldkamer zal het even wennen zijn. Voor sommigen is het een stuk verder rijden en kunnen ze niet meer op de fiets naar het werk. Maar dat gaat vast goed komen."

De laatste uurtjes breken aan. "Het blijft onwerkelijk, maar de burger gaat hier niets van merken. En dat is het belangrijkste."