Nieuws
Geen schadevergoeding vanwege 'dwangarbeid' voor meisjes van De Goede Herder
De negentien vrouwen die naar eigen zeggen tussen 1951 en 1979 dwangarbeid moesten verrichten voor de kloosterorde van De Goede Herder, hebben hun rechtszaak om erkenning en schadevergoeding verloren. De rechtbank verwerpt hun eisen omdat de zaken verjaard zijn. Ze hadden dit kunnen voorkomen als ze hun zaken individueel hadden laten onderzoeken en beoordelen.
De vrouwen werden soms al op 11-jarige leeftijd aan het werk gezet in instellingen van De Groede Herder, onder meer in Almelo. Ze werden hier geplaatst door de kinderbescherming omdat ze bijvoorbeeld thuis problemen hadden.
'Vrome boetedoening'
In de instellingen moesten ze onder meer naaien en wassen, voor ziekenhuizen en warenhuizen. Zelf kregen ze niets van de opbrengst. Volgens de instelling was het 'vrome boetedoening'. Een van de vrouwen sprak op de zitting van een "soort gevangenis" en vertelde dat het werk zo zwaar was dat ze vaak flauwviel.
De rechtbank oordeelde dat de meisjes volgens de "huidige opvattingen niet een passende behandeling" hebben gehad, maar onthield zich van een echt oordeel.
Discipline en perspectief
Destijds dachten de zusters juist dat het werk de meisjes "discipline en perspectief" kon bijbrengen, zeiden de raadslieden van de tegenpartij. "De zusters hadden het idee dat ze de meisjes klaarstoomden voor hun leven na de instelling", aldus de advocaten. De Zusters van de Goede Herder zouden zo juist voorkomen dat de meisjes op straat belandden.
De Goede Herder had ook vestigingen in Bloemendaal, Tilburg, Velp en Zoeterwoude. Volgens de eiseressen kwamen de misstanden overal voor. Zij zouden niet eerder is staat zijn geweest om de zaken aan de kaak te stellen, maar pas moed hebben gevat door onder meer een publicatie in de NRC in 2018.
Dat verwierp de rechtbank ook, mede omdat de NCRV de kwestie al in 2003 in een uitzending behandelde. Een van de vrouwen kwam daar toen ook al aan het woord en dat leverde veel reacties van lotgenoten op.
