Nieuws

Ooggetuige Femke denkt nog dagelijks aan McDonald's-moorden: "Ik brak in tranen uit"

De McDonald's in Zwolle vlak na de schietpartij
De McDonald's in Zwolle vlak na de schietpartij © ANP / Persbureau Meter
Ze wilde eigenlijk helemaal niet naar de McDonald's. Maar ze ging toch, samen met haar schoonzus. "We stonden te bestellen en ineens hoorden we een harde knal. Ik zag een man met een geweer waar vuur uit kwam. Toen wist ik, dit is foute boel." Femke* was van dichtbij ooggetuige van de dubbele moord in de McDonald's in Zwolle, precies een jaar geleden.
Op 30 maart 2022 breekt er paniek uit in de McDonald's als een man uit het niets de broers Hüseyin en Ali Torunlar doodschiet. Verdachte is de 32-jarige Veysel Ü., die zich een paar uur na de moord zelf meldt op het politiebureau. Omdat de schietpartij op klaarlichte dag plaatsvond, zat het restaurant vol met gezinnen met kinderen.

'Ik wilde hulp verlenen'

Femke en haar schoonzus stonden op iets meer dan twee meter van de dader toen hij het vuur opende. "Ik dacht direct; ik moet weg hier. Ik trok mijn schoonzus mee en we renden naar buiten. Toen zijn we naar de zij-ingang van het restaurant gegaan, daar zit het magazijn. Toen hebben we aan het personeel gevraagd ‘kunnen wij hier veilig naar binnen, dan kunnen we 112 bellen?’ Met een aantal medewerkers hebben we dat toen gedaan. Ik heb de agenten gelijk gezegd wat ik zag."
Ik stond met tranen in mijn ogen op de tribune
Femke*
De politie arriveerde volgens Femke vrij snel. "Toen wilde ik direct naar binnen. Ik ben hulpverlener en wilde in actie komen. Natuurlijk was dit een heftige situatie, maar ik ben niet iemand die snel in paniek raakt. Maar de politie stond mij dat niet toe, dus ben ik buiten blijven wachten tot de ambulance kwam."

'Ik was toen echt bang'

In de uren die volgen blijft Femke rustig, maar de paniek sloeg op een later moment toe. "Toen realiseerde ik mij pas wat er allemaal gebeurd was. Ter plekke legden we bijvoorbeeld een verklaring af bij de politie. Maar we moesten ook met alle getuigen naar het bureau. En toen werd ik echt bang. Ik dacht alleen maar: 'De dader komt hier zo naartoe. Hij weet dat we met alle getuigen hier nu zitten.'"
Een getuige (niet Femke) wordt getroost bij de McDonald's in Zwolle
Een getuige (niet Femke) wordt getroost bij de McDonald's in Zwolle © ANP / Persbureau Meter
Toen Femke vanuit het politiebureau vervolgens een auto aan zag komen rijden, sloeg de angst toe. "Ik zag vanuit het raam dat iemand in het donker aan kwam rijden met de koplampen aan. De bestuurder zette zijn auto in de berm voor het politiebureau. En dat is ook iets waar ik heel lang last van heb gehad, de koplampen die ik heb gezien, dat heb ik geregistreerd als gevaar en daardoor heb ik ook een tijdje niet in het donker kunnen rijden."

Ziek

Ondanks de angst had Femke de dagen na het incident wel het idee dat het goed ging met haar. Maar alles bleek anders. "Ik kon slecht slapen en ik at weinig. Ik schrok van heel veel dingen. Ik zat een paar dagen na het drama op de tribune bij PEC Zwolle toen ze de IJsselderby speelden tegen Go Ahead Eagles. Toen er vuurwerk werd afgestoken stond ik met tranen in mijn ogen tussen het publiek. Toen realiseerde ik mij dat het niet goed met me ging. Ook familieleden trokken aan de bel, want zij merkten het aan mij. Toen heb ik slachtofferhulp ingeschakeld."
Flinke klus voor Slachtofferhulp
Slachtofferhulp Nederland ondersteunde 86 mensen na het drama in Zwolle, zoals getuigen, nabestaanden en het personeel van de fastfoodketen. "We wisten direct dat het een flinke klus zou worden", zegt woordvoerder Roy Heerkens. "Veel van hen konden we de weken na de schietpartij helpen, maar voor een aantal moest er meer hulp gezocht worden. Tot vrij recent nog hadden we contact met omstanders en ooggetuigen. We hebben met onze hulp gelukkig goed kunnen helpen, maar het werk is nog niet klaar. De nabestaanden blijven we begeleiden omdat er ook nog rechtszaken volgen. En ook voor anderen kan hulp nog welkom zijn. Op dagen zoals vandaag is er weer veel aandacht voor het incident, waardoor een stressreactie veroorzaakt kan worden bij betrokkenen."
Een lang traject volgde. "Ik heb een hele tijd niet alles op werk kunnen doen en ik ben een tijdje ziek geweest. Ik was lange tijd erg alert en schrok van mensen en geluiden. Vooral in het donker. Met Slachtofferhulp en een therapeut heb ik de lading er af kunnen halen, door therapie te volgen."

Terug naar de McDonald's

Nu, een jaar na het drama, merkt Femke de gevolgen van het incident nog. "Als ik in de auto zit, denk ik er nog veel over na. Bij grote menigten blijf ik ook extra alert. En ik vind het lastig als mensen met de handen in hun zakken staan."
Politie onderzoekt de plek waar een dag eerder twee mannen (57 en 62 jaar) om het leven zijn gekomen
Politie onderzoekt de plek waar een dag eerder twee mannen (57 en 62 jaar) om het leven zijn gekomen © ANP / Vincent Jannink
Hoewel ze alles op de bewuste avond zag, kan Femke zich niet alles meer voor de geest halen. "Dat vind ik vervelend. Ik wil graag precies weten wat er is gebeurd, maar ik heb niet alle antwoorden."
Vandaag wil Femke niet te lang stilstaan bij het incident. "Ik ben nog wel eens terug geweest naar de McDonald's waar het allemaal gebeurde. Dat was heel fijn, samen met de mensen van Slachtofferhulp en de medewerkers van het restaurant. Maar ik ga vandaag gewoon weer aan het werk."
Femke is niet de echte naam van de ooggetuige. Haar echte naam is bij de redactie bekend.

Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie? Tip de redactie via WhatsApp of via de mail.