Nieuws
Dit vleesbedrijf wil veranderen in een eiwitfabriek: "Maar consument kiest nog voor goedkoop vlees"
30 april, 08:00 • 4 minuten leestijd
In deze tijden een vleesbedrijf runnen, dat is niet solliciteren naar de populariteitsprijs. Stikstof, CO2-uitstoot, dierenwelzijn: de sector staat onder druk. Dat weten de broers Roy en Chiel, eigenaren van Bolscher in Enschede, ook. Ze sturen al aan op verandering, maar dat blijkt lastig. “We willen richting een eiwitfabriek, maar de consument kiest nu nog voor goedkoop vlees.”
Een rek vol hangende karkassen, karren vol kippenpoten, tafels bedekt met hompen ham en burgers die over de lopende band zoeven: overal waar je kijkt in de productiehallen van familiebedrijf Bolscher in Enschede, zie je vlees. Niet zo gek ook, voor een vleesbedrijf. Maar eigenaren Chiel en Roy Bolscher willen helemaal geen vleesfabriek overdragen aan de volgende generatie.
Vleesconsumptie staat onder druk. De grote hoeveelheid CO2-uitstoot die ermee gepaard gaat, stikstof, dierenwelzijn: de industrie ligt op de maatschappelijke grillplaat. Dat weten de broers ook.
Omslag naar vegetarisch?
“Mensen zullen minder vlees gaan eten”, verwacht Chiel. Maar ondertussen zien ze ook de cijfers van hun bedrijf. Waar komt de omzet vandaan? Veelal de goedkope varianten van karbonade, biefstuk en schnitzel. Dat vraagt de consument, daar zit het verdienmodel. Nu nog.
Maar als ondernemer moet je voorbereid zijn op de wereld van morgen. En dus wilde Roy enkele jaren geleden al beginnen met volledig vegetarische burgers. “Onze slagers zaten daar absoluut niet op te wachten. Ze stonden mij bij wijze van spreken met hun vleesmes op te wachten.”
Het past bij Roy: voorop lopen in transities, voor de troepen uit rennen. Chiel kijkt sneller om zich heen. Krijgen we het personeel wel mee? Niet dus. Het compromis is nu: hybrideburgers. De helft groente, de helft vlees.
Iets wat ze eigenlijk ook al met braadworsten deden. Die bestonden al voor veertig procent uit tarwemeel. “Dat is goedkoper, efficiënter, en lekkerder. Maar als je tegen onze slagers zegt: het is beter voor de wereld en voor de dieren, dan krijg je weerstand.”
'Vega' hetzelfde als Tesla?
“Ik vergelijk het met de omslag naar elektrisch rijden”, vertelt Roy. “Dat begon ook eerst met hybride. Het begint stapsgewijs, tot het eenmaal gekanteld is. Toen ik zes jaar geleden een elektrische auto kocht, had ik nooit gedacht dat nu een op de vier nieuw verkochte auto’s elektrisch is. Zo kan het met vleesvervangers ook gaan.”
Het is, kortom, wachten op het kantelmoment.
Middengroep
Hij verdeelt de consumenten in drie groepen. Vier procent eet alleen vegetarisch, vier procent eet altijd vlees, en de middengroep bepaalt de koers. Het is afwachten of die groep meer vleesvervangers gaat kopen dan vlees. Op dit moment is daar nog totaal geen sprake van. Net als met elektrische auto’s zo’n tien jaar geleden, gaat Roy door met zijn vergelijking. Die waren eerst er duur, konden niet ver rijden.
Over 5 jaar zullen plantaardige producten gelijkwaardig zijn aan vlees
“Tien jaar geleden vond ik plantaardige producten in supermarkt echt niet lekker. Nu zijn ze eetbaar, daar is alles mee gezegd. Over 5 jaar verwacht ik dat ze gelijkwaardig zijn als vleesproducten. Dan is de vraag of ze ook goedkoper zullen zijn dan vlees; daarop baseert de consument zijn keuze.”
Voorbereiden op omslag
En dus bereiden de broers hun bedrijf, dat in 1978 begon bij hun vaders slagerij, daar nu al op voor. In beperkte mate. Het aandeel plantaardige eiwitten dat nu door de productiehallen stroomt? Nog geen één procent. Net als het vlees van hun Black & Red Angus runderen, waarmee ze samen met enkele andere partijen natuurgebied Enters Reggedal beheren (zie kader). Volgens de broers wel de toekomst, maar nu slechts 1 op de 400 koeien die wekelijks binnenkomen.
Vleeskoeien als natuurbeheerder
Kwaliteitsvlees uit eigen regio, gecombineerd met natuurbeheer. Minder op kwantiteit inzetten, meer op kwaliteit. Dat zijn in het kort de redenen voor Bolscher om met hun boerderij Harry’s Farm het natuurgebied Enters Reggedal te beheren, met hulp van Black & Red Angus runderen. Via natuurlijk verloop komt dat vlees ook beschikbaar voor consumptie. “Geen bestrijdingsmiddelen, geen bijzonder voer, en veel lekkerder vlees. Ja, dat proef je wel”, zeggen de broers.
Kwaliteitsvlees uit eigen regio, gecombineerd met natuurbeheer. Minder op kwantiteit inzetten, meer op kwaliteit. Dat zijn in het kort de redenen voor Bolscher om met hun boerderij Harry’s Farm het natuurgebied Enters Reggedal te beheren, met hulp van Black & Red Angus runderen. Via natuurlijk verloop komt dat vlees ook beschikbaar voor consumptie. “Geen bestrijdingsmiddelen, geen bijzonder voer, en veel lekkerder vlees. Ja, dat proef je wel”, zeggen de broers.
Maar de consument kijkt nog naar de prijs. Voorlopig is het dan ook een duur hobbyproject, en een manier om de volgende generatie geen geld, maar grond te geven. Met toch de verwachting dat de vleesmarkt zal kantelen. CO2-beprijzing, verkleining van de veestapel, mogelijk een vleestaks. Ze houden rekening met minder vleesconsumptie. En dus, als mensen vlees eten, moet het kwaliteit zijn.
En ‘volhoudbaar’, geven ze als alternatief voor de term duurzaam. “Als je altijd blijft pinnen en pinnen, zegt de bank op een gegeven moment stop. Dan moet je af en toe wat terugstorten. Zo is het met de natuur ook. Wij denken hiermee een manier te hebben gevonden waarbij we net zoveel storten in de natuur, als dat we eruit halen.”
Economisch belang
Toch handelen de broers niet alleen vanuit het idee de wereld te verbeteren. Uiteraard denken ze ook economisch. Het bedrijf overeind houden. Eventueel voor het nageslacht, sowieso voor het huidige personeel, zo’n 100 medewerkers. Chiel: “We hebben hier deze machines staan. Mocht de omslag snel volgen, dan moeten we weten of we ook plantaardige eiwitten door de machines kunnen halen. Nou, dat kan dus. Als de wereld morgen verandert, moeten wij er klaar voor zijn.”
'Vlees zal duurder worden'
Ondertussen hopen ze dat het kantelt, ze verwachten het ook. De veestapel die moet krimpen, CO2-uitstoot krijgt een prijs, een vleestaks hangt in de lucht en natuurbeheer gaat richting boeren. “Vlees zal duurder worden. Dan eet je het wat minder vaak, maar kies je wel voor kwaliteit. Vlees uit de omgeving”, verwijst Roy naar hun eigen natuurbeheerproject. Kwaliteit in plaats van kwantiteit.
Maar zover is het nu nog niet. En ja, dat frustreert weleens, geven ze allebei toe. Zij willen wel, maar de markt bepaalt. Anders spelen ze met de toekomst van hun bedrijf. Chiel: “Het is niet aan ons. Wij moeten ons druk maken over zaken waar wij invloed op hebben, doen wat we kunnen.”
Privéproblemen zijn werkproblemen
Werken met familie. Dat telt vele voordelen, maar als het thuis niet goed gaat, kan dat direct gevolgen hebben voor het bedrijf. En dat had het bij Bolscher. Vader Harry overleed, waarna de broers de tent moesten runnen. Chiel kreeg herseninfarct, zijn energieniveau zit blijvend op een lager niveau. Soms gaat het gesprek even te snel voor hem, geeft hij zelf aan. En ook de gezondheid van moeder, voorheen ook altijd actief in het bedrijf, gaat achteruit. Ook daar vertellen Chiel en Roy over in de nieuwe uitzending van Familiezaken, dinsdagavond op TV Oost.
Werken met familie. Dat telt vele voordelen, maar als het thuis niet goed gaat, kan dat direct gevolgen hebben voor het bedrijf. En dat had het bij Bolscher. Vader Harry overleed, waarna de broers de tent moesten runnen. Chiel kreeg herseninfarct, zijn energieniveau zit blijvend op een lager niveau. Soms gaat het gesprek even te snel voor hem, geeft hij zelf aan. En ook de gezondheid van moeder, voorheen ook altijd actief in het bedrijf, gaat achteruit. Ook daar vertellen Chiel en Roy over in de nieuwe uitzending van Familiezaken, dinsdagavond op TV Oost.
