Creatief op de woningmarkt: Hoe autistische kinderen toch in Rouveen kunnen blijven

Vijf jaar lang werd er gewerkt aan het plan. "Weet waar je aan begint. Maar ik zou het zeker aanraden", zegt Jan Dunnink, een van de ouders, over het participatieproject. "Het plan is meerdere keren gewijzigd. De gemeente wilde er graag sociale huur bij. Ook de woningstichting moest ertussen. En zo liepen we tegen allerlei zaken aan. En ambtelijke molens draaien ook nog eens niet supersnel natuurlijk."

Roelof Huisman heeft in zijn familie een aantal jongens die autistisch zijn. "Je moet zo'n jongen niet in Zwolle zetten, of in Meppel. Die moet in Rouveen blijven, want anders verzuipt hij."

Iets waar ook Dunnink zich hard voor heeft gemaakt. "Dan blijft het sociale netwerk in tact, met de vrienden, de buren, de familie en de club. Dat is een veel mooiere oplossing. Want als ze naar Zwolle moeten, moeten ze het hele sociale netwerk weer opbouwen. En dat is voor dit soort kinderen echt niet makkelijk."

"Een plan is net een kruiwagen. Er kan van alles in, maar hij moet wel geduwd worden." En ook al heeft het voor zijn gevoel lang geduurd, Dunnink is wel blij dat zijn dochter eind dit jaar in haar eigen appartement op nog geen driehonderd meter van zijn eigen huis kan.

En waar zijn dochter wil wonen, weet ze al precies. "Boven, want dan heb je ook geen last van gestamp boven je. En als ik dan daar voor het raam zit, kan ik precies op jullie balkon kijken."