'Twentse gemeenten compenseerden CO2-uitstoot via omstreden duurzame projecten'

Het idee achter CO2-compensatie is dat je vervuilende projecten compenseert door ondertussen te investeren in duurzame projecten. Dit kan via CO2-certificaten; een vergunning om koolstofdioxide te mogen uitstoten. Partijen die CO2 uitstoten, kunnen die certificaten kopen en betalen daarvoor een bedrag per ton CO2.

Een van de projecten dat deze certificaten verkocht is een Turks windmolenpark in Cesme, schrijft Pointer. Er ging nogal wat mis rondom dit park. Zo kwamen omwonenden in opstand tegen het windmolenbedrijf en waren ze volgens Pointer niet goed geïnformeerd. Het gevolg: vanaf 2020 mochten er geen certificaten meer worden verkocht.

Toch konden de Twentse gemeenten via een handelaar in 2022 ruim 10.000 certificaten voor dit project kopen, allemaal van voor de schorsing in 2020.

"Je zou kunnen zeggen dat gemeenten geld uitgeven aan iets wat eigenlijk sowieso gaat gebeuren, dus neem je geen extra vervuiling weg", zegt hoogleraar Milieugeografie Peter Verburg tegen het onderzoeksplatform.

"In feite zijn CO2-certificaten een soort moderne aflaten die we kunnen gebruiken. Dan voelen we ons goed, maar uiteindelijk is het niet wat we moeten doen om klimaatverandering te stoppen", zegt Verburg. "We moeten echt ons gedrag aanpassen."

Ook gemeenten in Utrecht en Zuid-Holland maakten gebruik van de certificaten, waarbij de kritiek was dat ze er veel te weinig voor betaalden om echt te kunnen compenseren. Volgens Pointer wijzen de gemeenten naar de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO) die adviseert om aardgasverbruik te compenseren met projecten van de keurmerken Verra en Gold Standard - zoals de Twentse gemeenten deden.