"Alles dat ik doe moet ten goede van mensen komen"; Annie Schreijer-Pierik neemt langzaam afscheid van de politiek

Ze schenkt een kop koffie in aan de keukentafel in Hengevelde, de plek waar ze heel graag is. "Ik zat twaalf jaar in de Tweede Kamer, in Den Haag, en wat was ik altijd blij als ik Twente weer binnenreed. En nu ook, als ik twee weken in Straatsburg ben geweest, ben ik blij als ik weer even thuis kan zijn."

De politieke carrière van Schreijer-Pierik beslaat inmiddels ruim 30 jaar. Van gemeenteraadslid in Ambt Delden, via de Provinciale Staten van Overijssel en de Tweede Kamer, is ze inmiddels bijna tien jaar lid van het Europees Parlement. En daarvoor was ze al bestuurlijk actief bij diverse boerenorganisaties. "Ik was de eerste vrouw bij de landbouworganisaties."

Op de vraag of het een voordeel was dat ze vrouw was, reageert ze fel. "Het gaat erom wat je kunt. Ik word er soms misselijk van dat er, omdat er een vrouw in het bestuur moet, een vrouw gezocht moet worden. Als je tien goede vrouwen vindt zet je er tien neer, maar als je geen goede vrouw vindt, zet er dan geen vrouw neer."

Dat ze de politiek inrolde was eigenlijk wel te verwachten. "Het zit ons in de genen. Mijn moeder was ook wel politiek, maar zeker bij mijn vader zat het in de genen. Ik ben ongemerkt in de politiek gerold, toen was ik 32. Ik kreeg de vraag of ik campagneleider wilde worden voor het CDA. Toen heb ik dat gedaan. Ik werd onderaan de lijst in Ambt Delden gezet en toch kwam ik in de gemeenteraad." Daarna ging het via Provinciale Staten naar de Tweede Kamer, waar ze met voorkeursstemmen werd gekozen.

Wat haar drijft? "Dat alles dat ik doe ten goede komt aan de mensen. Ik ben opgegroeid op de boerderij, woon nu ook op een boerderij, maar houdt altijd rekening met het sociaal maatschappelijke plaatje. En ook in de politiek - want het gaat niet alleen over boeren - het beste eruit te halen, waar mensen iets aan hebben."

Nu haar politieke carrière op z'n eind loopt, rijst de vraag wat ze gaat doen als ze gestopt is. Alles helemaal loslaten? Dat lijkt het niet te worden..

Schreijer haalt veel kracht uit het geloof, nog steeds. "Het geloof geeft je zoveel kracht. Op zondag ga ik naar de kerk, een rustmoment. En ik denk dat heel veel mensen niet meer weten wat dat betekent, een rustmoment. Je luistert, je komt mensen tegen, daar haal ik heel veel uit. Als ik de heilige moeder Maria niet had gehad, dan had ik het veel moeilijker gehad."

"En als ik er niet meer ben? Je weet dat je een keer komt te overlijden. Ik zeg altijd tegen de kinderen: ik hoop dat je toch wel één dag huilt. Anders is het ook niet goed. Maar daarna: wees dankbaar. Ik heb alles mogen doen, mezelf mogen ontplooien, altijd mee mogen werken. Ik heb heel veel dingen mogen meemaken", kijkt Schreijer tevreden terug.