Waarom bomen worden gekapt in de strijd tegen droogte

De natuur bij het Lonnekermeer, aan de rand van Hengelo en Enschede, ademt geschiedenis. Woeste gronden, kampjes gemaakt door boeren in de Middeleeuwen en landgoederen gemaakt door textielbaronnen. Maar de droge zomers van afgelopen jaren hebben grote invloed op het gebied.

Carin de Cloe van Landschap Overijssel merkt dat er veel dode bomen op landgoederen staan. "Heel veel prachtige eiken en beuken zijn ongeveer een eeuw geleden aangeplant. Die zijn al een beetje op leeftijd en die kunnen echt niet tegen die extreme droogte."

Om de verdroging tegen te gaan, worden er bomen gekapt. "Soms kappen we stukjes naaldbos. Want naaldbos verdampt over het algemeen meer water dan loofbos", legt Jacob van der Weele uit.

"Dennen moeten daarom soms wijken, omdat die zorgen voor nog meer verdroging", zegt De Cloe. "Als je die weghaalt, geef je de loofbomen een betere basis. Maar dat is op sommige plekken, zoals bij erfgoed, wel een 'dingetje'."

Het om en om plaatsen van naald- en loofbomen is volgens haar geen oplossing, 'want dan haal je het karakter van een laan weg'. "De laan verandert dan dusdanig van karakter, dat het niet klopt bij het ontwerp."

Rondom het meer zijn ook Amerikaanse eiken weggehaald. Die bomen zijn erg nadelig voor bijvoorbeeld de witsnuitlibel. "Die grote bomen geven veel schaduw op het water. En ze geven enorm veel blad in het water, waardoor we slib krijgen. En dat is heel duur en lastig om op deze plek weg te krijgen", vertelt De Cloe.

"Bovendien waren ze ook nog eens niet allemaal meer gezond. En de Amerikaanse eik is een exoot. Die willen we absoluut niet in dit Natura2000-gebied hebben."