Postume Yad Vashem-onderscheiding voor Twentenaren die Max hielpen onderduiken

“Heel bijzonder”, noemt Veronie Munsterhuis-Geerdink de officiële bekendmaking dat haar grootouders de Yad Vashem-onderscheiding krijgen. “Ik kom uit Saasveld en ik woon nog in het huis waar Max vroeger ondergedoken heeft gezeten.” Ze vindt het ongelooflijk wat haar opa en oma hebben gedaan in de Tweede Wereldoorlog. “Mijn ooms waren overleden en toen mijn moeder op sterven lag, heb ik Max gevraagd of hij een verhaal wilde schrijven voor ons, zodat we in elk geval wisten wat er in de oorlog was gebeurd.”

Haar grootouders hadden meerdere onderduikers in huis, onder wie de kleine Max. Die werd als eigen zoon opgenomen in de familie. Max van Trommel, inmiddels 91 jaar oud, is zijn pleegouders eeuwig dankbaar. “Omdat ik op leeftijd ben, wilde ik voor mijn dood toch kijken of ik de Yad Vashem-onderscheiding kon aanvragen.” Dat bleek niet gemakkelijk. De organisatie in Israël hanteert strenge voorwaarden voordat niet-Joden worden toegevoegd aan de lijst van 'Rechtvaardige onder de Volkeren'. Die eer krijgen mensen die, vaak met gevaar voor eigen leven, Joden beschermden in de Tweede Wereldoorlog.

En gevaarlijke momenten kende de jonge Max, die tijdelijk verbleef bij de familie Hofsté en langere tijd bij de familie Geerdink. Duitsers doorzochten verschillende keren de boerderij waar hij verbleef. Telkens wist hij de dans te ontspringen. Munsterhuis-Geerdink: “Het is een wonder dat er niemand is opgepakt. Ook niemand van mijn familie. Daar zijn we wel heel blij om.”

Max van Trommel en zijn gezin hebben altijd contact gehouden met de mensen die Max zo goed door de oorlog hebben geholpen. De film ‘Max: een band voor het leven’ vertelt het verhaal van Max tijdens de jaren dat hij zat ondergedoken. Van Trommel: “Dit verhaal moet worden verteld. Ik geef ook heel veel gastlessen op scholen. Voor mij is dat een levenstaak om dat nog zoveel mogelijk te kunnen doen.”