Een op de drie piekbelasters in Overijssel toont belangstelling om te stoppen

Piekbelasters zijn ondernemers die naar verhouding veel stikstof uitstoten op kwetsbare natuur. In heel Nederland zijn dat zo'n 3000 bedrijven, het gros melkveebedrijven. De helft van de kalverhouderijen in Nederland is bestempeld als piekbelaster. Daarnaast zijn 24 industriële bedrijven als piekbelaster aangewezen.

In Overijssel zit het gros van de piekbelasters in de regio Salland, omdat de daar gelegen veehouderijen binnen de 25 kilometer-zone rondom de Veluwe liggen. De Veluwe is het grootste natuurgebied van Nederland. Daar moet volgens het ministerie snel de stikstofneerslag omlaag. Tot nu toe hebben in Overijssel 32 varkenshouders, 18 melkveehouders, 6 pluimveehouders, 2 kalverhouders en 3 'overige' bedrijven een aanvraag ingediend voor een stoppersregeling.

Piekbelasters komen in aanmerking voor de zogeheten lbv-plus regeling waarbij veehouders zich voor 120 procent van de waarde van hun bedrijf kunnen laten uitkopen. De andere stoppersregeling (lbv-regeling) gaat uit van een bepaalde drempelwaarde verschillend per Natura 2000-gebied. Deze regeling houdt in dat boeren tot 100 procent van de waarde van hun bedrijf krijgen.

Boeren die zich laten uitkopen, moeten ook echt stoppen en kunnen hun bedrijf niet ergens anders in Nederland voortzetten. Er zijn ook andere regelingen, zoals verplaatsen of omschakelen van een veehouderij, maar die zijn nog niet opengesteld. De informatie is daarvoor wel beschikbaar.

Een aanvraag indienen is niet hetzelfde als in aanmerking komen voor het 'woest aantrekkelijke aanbod' van minister Christianne van der Wal. De aanvragen worden beoordeeld en alleen als die aan bepaalde voorwaarden voldoen, komen ze in aanmerking voor de stoppers-subsidie.

De piekbelastersregeling roept veel emoties op bij boeren. Een melkveebedrijf dat anoniem wil blijven geeft aan zich 'ongewenst te voelen terwijl zij aan alle regels en wetten voldoen en ook veel aan natuurbeheer doen'. Dat juist Salland veel piekbelasters kent, zorgde daar voor verbazing, omdat het gebied eerder juist aangewezen was als landbouwontwikkelingsgebied. Dat bood toen ruimte voor groei. Ook een aantal organisaties maakt zich zorgen over de impact van de stoppersregeling op de leefbaarheid van het gebied.