Toneelstuk Dagboek van een Dorpskoor gaat in première in lege kerk in Haarle: "De gemeenschap heeft ons met open armen ontvangen"

De kerk als podium voor verhalen van gewone mensen uit een kleine gemeenschap. Dat is het verhaal rondom de nieuwe voorstelling Dagboek van een Dorpskoor van Magda Nij Bijvank. "De kerk in Haarle stond zowat leeg. De voorstelling gaat over de teloorgang en de wederopbouw van een dorpskoor. Die teloorgang vind je in kleine dorpen en dan vooral in de kerken. Zo zijn we bij de kerk in Haarle gekomen", zegt Nij Bijvank.

Ze vervolgt: "Muziek is iets waar ik onwijs veel van houd, dat moet altijd terugkomen in mijn theatervoorstellingen. Ook in deze voorstelling zit een geweldig koor. Een koor is een mooie metafoor van een mini-samenleving".

De voorstelling gaat over een kleine gemeenschap in een dorp. In het stuk wordt een aantal mensen gevolgd die allemaal een geheim hebben. Iets wat ze al jaren bij zich dragen. "De vraag is: houd je dat bij je of vertel je het aan je buren? Durf je jezelf te zijn of niet, je kop boven het maaiveld te steken?"

"We beginnen het stuk met een koor wat op sterven na dood is. Gelukkig komt er een oud-dorpsbewoner terug in de vorm van Vincent. Hij is een beroemde zanger geworden en hij keert terug om het huis van zijn vader leeg te halen, want die is overleden. Hij is jaren niet terug geweest. Hij komt opnieuw in aanraking met een oude liefde. Die hem dan in aanraking laat komen met het koor. Vincent reanimeert vervolgens het koor op een onconventionele manier. Dat betekent ook dat er heel veel onder het tapijt vandaan komt. Toch is het een echte feel good voorstelling."

De voorstelling gaat in première in Haarle, het dorp waar Magda geboren en getogen is. "We zijn daar met open armen ontvangen door de kerk en de gemeenschap. Ze helpen ons met veel dingen." Dagboek van een Dorpskoor wordt in totaal 15 uitgevoerd, op verschillende plekken in Overijssel.

Het vastleggen van identiteit. Dat is het doel van fotograaf Femke Teussink. "Mijn werk gaat altijd over het zoeken naar identiteit en wat dat dan is, identiteit. Het gaat vooral over wat mezelf bezighoudt. Waar ik op dat moment geïnteresseerd in ben, of wat ik tegen ben gekomen in verhalen."

Femke heeft twee foto's meegenomen naar de SPUNCK Podium studio. "De foto's van de Chinese flowergirls maakte ik toen ik in China was. De serie gaat over verlangen. Toen ik in China was zag ik op hele grote gebouwen van die mega posters met reclames voor het bleek maken van de huid. Veel mensen en vooral vrouwen willen wit zijn."

"Erg bijzonder omdat we hier in het westen juist een kleurtje hebben. Het gaat om het verlangen bij deze foto’s. Een verlangen kan een motor zijn die je voortbeweegt. Een verlangen kan ook obsessie worden en dan houdt het jezelf tegen. In deze beelden laat ik dat verlangen zien. Ik denk dat verlangen erbij hoort en dat het ons leven ook leuk maakt."

De naam Falke zal veel mensen bekend in de oren klinken: het is deze Duitse familie die in 1895 start met wat het wereldbekende sokkenmerk Falke wordt. De familie wordt er steenrijk mee. Jonah is één van de laatste erfgenamen. Van de arme tak van de familie welteverstaan. Eén van zijn voorouders trekt vanuit Duitsland naar Groningen om uiteindelijk in de Achterhoek neer te strijken.

Jonah is een soort documentairemaker, maar dan op papier: "Hoe dat doorwerkte op mijn vader, oom, tante; daar ben ik over gaan praten met heel veel mensen. Over voortplanting, geweld en een imperium waarvan wij aan de arme kant zitten van het verhaal. Het schrijven is voor mij een soort klinisch iets, maar sommige gesprekken waren dan wel weer heftig." Het brengt Jonah onder meer naar New York en Canada, maar ook naar Schmallenberg in het Sauerland waar het Falke-imperium begon.

"Het was heel leuk om op zoek te gaan naar de geschiedenis van mijn familie. Ook een beetje verschrikkelijk, maar vooral heel leuk." Duidelijk is dat het niet louter positief is wat er wordt beschreven. Sterker nog: er zijn heftige verhalen te vertellen. "Als je schrijft moet je heel eerlijk zijn, anders ruikt de lezer dat. Dan ben je iemands tijd aan het verspillen, dat verdient de lezer niet."

Er is natuurlijk weer een aflevering van Een Goed Gesprek, waarin cabaretier Thijs Kemperink en muzikant Arjan Pronk in hun eigen streektaal praten over verschillende onderwerpen. Nieuwsgierig? Het gesprek staat in onderstaand bericht.