Spelen in vrijheid

Een lichtontwerpster, die ze uit het theater kende adviseerde haar een opleiding te volgen. Dan dus ook maar meteen de foto-academie. Met de erfenis van haar ouders volgde ze de complete opleiding. Wat een prachtig afscheidscadeau.

Ondanks het feit dat ze zelf investeerde en gewoon aan de slag ging met vrij werk, werd Carla Kogelman, geboren in Raalte en opgegroeid in Bornerbroek, als snel opgemerkt. Haar werk beklijft. Het beeld dat Carla maakt, de series die zij samenstelt, vertellen een verhaal. Niet alleen in haar vrije werk, maar ook in haar werk in opdracht. Sprekend is haar handschrift wanneer zij series maakt van kinderen. Dat zie je ook in de portretten van bekende toneelspelers en theatermakers. Ze gebruikt voor alles haar 35 mm-lens. Carla zoomt niet, wat betekent dat ze naar haar onderwerp toe moet. Dichtbij. En zij haar dus toelaten. Van dichtbij. Het levert beelden op waar je uren naar kunt kijken.  

Zwart-wit foto’s zijn favoriet. Carla maakt de foto in kleur en zet ze daarna om. Een foto is pas goed als hij ook in zwart-wit 'blijft staan', zegt ze. Een heel enkele keer kom ik kleurenfoto's van haar tegen, zoals de serie die ze met radiomaker Willem de Haan maakte op de terroristenafdeling van de beruchtste gevangenisafdeling van Nederland. Daar voegt de kleur toe aan het verhaal. Net als bij 'because of pink'. 

De reden waarom ik met Carla afspreek is haar Zilveren Camera. Ze kreeg er zelfs twee. Nadat ze niet lang geleden ook een World Press Photo won. De reizende expositie is momenteel te zien in de Heart Gallery in Hengelo. Indrukwekkende en soms ontluisterende foto’s. Met liefde gemaakt. Net als de twee series van Carla Kogelman. Eén serie gaat over Hannah en Elena. Twee meisjes die in het Waldviertel in Oostenrijk wonen en met wie Carla min of meer toevallig in contact kwam. Ze komt er nu ieder jaar, al zes jaar lang. Het Waldviertel grenst aan Tsjechië. En het is een wonderschoon gebied waar Hannah en Elena in vrijheid spelen en opgroeien. Een jeugdbeeld dat je alle kinderen gunt. Een jeugdbeeld dat Carla graag in Bornerbroek had willen vastleggen maar niet kon.