nieuws

Marilene loopt hongerwintertocht naar Losser: "Overijssel was voor mijn moeder het beloofde land"

Na zeven dagen wandelen eindigde voor Marilene Gathier vandaag haar 'hongerwintertocht'. Ze liep de route die haar moeder als veertienjarige in de hongerwinter van 1944/'45 ook aflegde, helemaal vanuit Utrecht. In Losser werd Gathier ontvangen door de familie waarin haar moeder destijds werd opgenomen.
"Het grootste deel heb ik alleen gelopen en ik heb denk ik alle emoties gehad", zegt Gathier. "Van verdriet omdat mijn moeder er niet meer is, tot bewondering voor haar dat ze dit heeft gedaan en heeft volgehouden en dankbaarheid voor alles wat ik heb; mijn gezondheid, eten, goede spullen. Ik heb veel meer respect gekregen voor mensen in oorlogsituaties."

Hongersnood

Gathiers moeder, Etty van 't End, vertrok in februari 1945 uit Utrecht. Het was de hongerwinter. In het westen van het land was nauwelijks nog voedsel te krijgen, terwijl in onze provincie de meeste mensen nog voldoende te eten hadden, zeker de boeren. 
Etty in haar kindertijd
Etty in haar kindertijd © privéfoto
"Hun ouders moesten ze laten gaan zonder dat ze wisten waar ze terecht kwamen", vertelt Gathier over haar moeder en oom. Samen met zo'n dertig andere kinderen en twee begeleiders vanuit de kerk vertrokken ze richting het oosten. 
Ze deden destijds zes dagen over de barre tocht. Gathier nam een dag langer de tijd. Ze begon vorige week dinsdag bij haar moeders ouderlijk huis in Utrecht. Vanmiddag liep ze tussen Hengelo en Enschede, waar verslaggever Madelien Jansen een stukje meeliep:
Verslaggever Madelien Jansen loopt een stuk met Marilene Gathier mee tussen Hengelo en Enschede
Toen ze 75 was schreef Gathiers moeder het hele verhaal op. "Ze moest toen stilzitten vanwege een knieoperatie."

Bebloede voeten

De tocht was voor haar moeder zeer zwaar, zegt Gathier. "Ze was ondervoed, pas veertien en op de tweede dag ging haar schoen al kapot. Ze schrijft dat de zool flapte, en dat ze haar been steeds hoger moest optillen. Ze kwam uiteindelijk met bebloede voeten aan."
De route die Etty en Marilene aflegden
De route die Etty en Marilene aflegden © RTV Oost
Gathier werd tijdens het wandelen regelmatig herinnerd aan haar moeder. "Bij Deventer bij de brug was een bijzonder moment. Mijn moeder moest toen rennen om voor de spertijd de stad binnen te zijn. Toen ze over de brug was dacht ze: ik ben in Overijssel, het beloofde land. Toen ik zelf eenmaal de brug over was dacht ik; nu red ik het ook wel."
"Mijn moeder liep de tocht als kind, in de kou, ondervoed en met bebloede voeten"
Voor zowel Gathier als haar moeder eindigde de tocht in Losser, bij de familie Vreriks. "Mijn moeder is daar maandenlang opgenomen", legt Gathier uit. "Mijn moeder hield tot haar dood contact met de familie."

'Haal maar op'

Gerard Vreriks was één van de zonen in het gezin en destijds net als Etty veertien jaar oud. Vandaag stond hij Gathier op te wachten. "Ik kan me de dag dat Etty aankwam nog goed herinneren", vertelt hij. "Mijn zuster kwam bij mijn moeder, en zegt 'er zijn nog een paar kinderen over. Mag ik er ook één meenemen?' Wij waren toen met zijn achten. En toen zei mijn moeder, 'haal haar maar op'."
Vanmiddag kwam Marilene Gathier aan in Losser
Samen met haar zus heeft Gathier het verhaal van haar moeder onlangs bewerkt en herschreven voor één van haar lesboeken. Als taaltrainer schrijft Gathier lesmateriaal voor inburgeraars. "Zij herkennen heel veel van het verhaal. Dat raakt ze soms zo, dat ze er van in tranen zijn."
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie? Stuur ons direct een WhatsApp-bericht: 06 - 57 03 33 33.

Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie? Tip de redactie via WhatsApp of via de mail.