Medewerker die cliënten redt van brand: "We deden gewoon ons werk."

"We zaten in de woonkamer van een andere groep bij het naastgelegen gebouw toen we een brandalarm hoorden. Op het moment dat we de deur open deden zagen we een grote oranje gloed in de kamer", zegt medewerker Natalya Winters. 

Door het snelle handelen van de vier medewerkers stonden alle cliënten van het pand binnen drie minuten buiten: "Het ging zo gestroomlijnd, we wisten precies wat we aan elkaar hadden. Via de portofoons hielden we contact met elkaar en op die manier kregen we alle cliënten in korte tijd in veiligheid.

Zo'n ongeluk gaat je niet in de koude kleren zitten, beseft ook Natalya: "Een paar dagen later heb je eigenlijk pas door hoe heftig het allemaal was en realiseer je je dat het ook anders had kunnen aflopen. Toen ben ik vier dagen na de brand nog even terug gegaan naar het pand, dat heeft me toch wel goed gedaan." 

Als Natalya en Irma het pand na vier maanden weer binnenlopen merken ze de impact er toch nog van: "De geur is wel indrukwekkend, dat brengt je toch weer een beetje terug naar dat moment", vertelt Irma.

Door hun dappere handelen werden de vier medewerkers in het gemeentehuis van Losser beloont met de Erepenning voor Menslievend Hulpbetoon. Deze erepenning is na de Militaire Willems-Orde de oudste, nog bestaande, Nederlandse dapperheidsonderscheiding. "Dit hadden we echt niet verwacht. We dachten dat we een gesprek hadden maar opeens stond de hele zaal vol met mensen speciaal voor ons", vertelt Natalya. 

"Ik wist wel dat ons handelen gewaardeerd werd, maar dat het zó erg gewaardeerd werd wist ik niet. Ik kreeg er wel tranen van in m'n ogen want het is toch wel erkenning voor het werk dat je al die jaren doet. Heel bijzonder", vertelt Natalya

Opscheppen over hun nieuwe titel doen ze zeker niet. Sterker nog, ze blijven bescheiden: "Wij waren op dat moment in die woning, maar ik weet zeker dat als andere collega's aan het werk waren geweest ze precies hetzelfde hadden gedaan. Wij waren gewoon toevallig aanwezig en deden gewoon wat we moesten doen", vertelt Irma.